Fragment

Het Mediaforum met Ward Wijndelts en Paul Jansen

  1. Fragmentenchevron right
  2. Het Mediaforum met Ward Wijndelts en Paul Jansen

Aan tafel zitten Ward Wijndelts, Paul Jansen en Spraakmaker Martin Sitalsing.

Het mediamoment van Jansen gaat over Mieke Kuilman. Kuilman is een bekende van de abonnees van de Telegraaf, NRC en het Algemeen Dagblad. En haar inkomen ook. Jansen: “Financieel gluren bij de buren vinden Nederlanders prachtig”. Jansen legt uit wat het verhaal is.

In zijn mediamoment wil Wijndelts nog even aanstippen dat Arjen Lubach zijn pr ook uitstekend op orde heeft. Ook wij bespraken in het Mediaforum het ‘stoppen’ van Lubach. Maar de soep wordt toch niet zo heet gegeten, lijkt nu. Slimme zet van Lubach om het zo te doen?

Verder hebben we het over heftige beelden van een Slowaakse man in een cel in Charleroi. De beelden worden op verschillende nieuwssites gedeeld. De beelden zijn twee jaar oud, maar worden nu pas door nabestaanden naar buiten gebracht. De advocaat vreest voor een doofpot. Hebben de nabestaanden hier belang bij? Volgens Jansen worden journalisten vaker ingezet om een bepaald belang te dienen. Jansen: “Je moet altijd wel weten voor welk belang je wordt gebruikt”. Hoe beslis je als medium om deze beelden wel of niet te plaatsen? Beelden worden tegenwoordig makkelijk en snel gedeeld. Raken we gewend aan de heftigheid van zulke beelden?

Dan een ander geval waarin een publicatie in de media zorgt voor actie. Het Amsterdamse nachtcafé Disco Dolly raakte in opspraak na een reportage in de Volkskrant en het Parool. Daarin werd beschreven hoe er gedanst werd, de telefoon werd afgeplakt en de regel was: snel gaan zitten als het licht aan gaat, want dan komt er een handhaver binnen. Dit soort geruchten gingen al langer, maar nu na de publicatie wordt er pas ingegrepen. Moet een journalist naast een reportage dan ook een melding maken bij de politie?

Tot slot: met de aankondiging om geen producten met de afbeelding van Zwarte Piet te verkopen, wist Bol.com natuurlijk dat er een hoop reacties zouden komen. Zeker op Twitter. Het webcareteam lijkt zich hier goed op te hebben voorbereid en probeert met humor en enig cynisme alle kritiek te pareren. Is dit de manier waarop je met dit soort reacties om moet gaan? Het blijft natuurlijk een dunne lijn: grappig zijn en serieus ingaan op kritiek van klanten.