De wilskracht van Els Visser

De Ironman bestaat uit bijna vier kilometer zwemmen, 180 kilometer fietsen en de klassieke marathon. Bij het eerste onderdeel, het zwemmen, ging het mis. Visser miste een boei en daar gingen andere deelnemers over klagen.

Zelf vindt ze niet dat ze iets fout heeft gedaan. "Ik heb die boei om reden gemist." legt Visser uit, "Ik heb namelijk een aanwijzing gevolgd van iemand van de organisatie en in de atleetregels staat dat je instructies van de organisatie moet opvolgen."

De triatlete vindt dat de organisatie niet naar het volledige verhaal heeft gekeken en haar niet heeft gehoord over haar beslissing. Daarom besloot ze om de diskwalificatie aan te vechten voor de rechter.

"Ik train elke dag, steek al mijn energie in deze training om zo goed mogelijk te presteren. Die titel betekent zoveel voor mij omdat ik er zo hard voor heb gewerkt en dan doet het gewoon heel veel pijn als een titel onrechtvaardig wordt afgenomen."

In Langs de Lijn En Omstreken vertelde ze ook uitgebreid over het scheepsongeluk in Indonesië dat haar overkwam. Onderweg van Lombok naar de Komodo eilanden zonk de toeristenboot waar Visser op zat. Ze besloot om te gaan zwemmen om zich zo in veiligheid te brengen.

Alleen haar paspoort en het geheugenkaartje uit haar fototoestel nam ze mee. Een keuze voor de dood of voor het leven. "Ik zag niet echt een situatie voor me dat ik hier uit zou komen.

Toen dacht ik ook: als straks mijn lichaam wordt gevonden wil ik wel dat ze mij kunnen identificeren en dat mijn familie op de hoogte wordt gebracht dat ik het ben."

Het geheugenkaartje nam ze mee voor het geval het goed zou aflopen. "Ik dacht als ik dit overleef kan ik nog een mooi fotoboek maken."