Voetbalpraat

Bij Ajax galmde de kreet "Uefa maffia" na, hetgeen te denken geeft. De wedstrijd werd gespeeld onder auspiciën van die voetbalbond, met de wetgeving van die bond en dus ook via de technische mogelijkheden van die bond.

Geen doelpunt Promes

Volgens dat alles was het 'doelpunt' van Promes dus geen doelpunt. En wat kenners, halve kenners en van ver weg roepende analisten ook riepen: volgens de UEFA-regels zat die bal niet. Spijtig voor Ajax en de vooraf intens tevreden kijkers in het stadion, maar die bal hoorde dus afgekeurd te worden en zulks gebeurde dan ook terecht.

In dagblad Trouw schreef de primus van de Nederlandse voetbaljournalistiek, Henk Hoijtink, een prima verhaal met als kop: De les die Ajax weer moest leren.

Touché en als ik van Ajax was zou ik me spiegelen aan de woorden van deze schrijver die altijd nadenkt en dan pas schrijft en die een heerlijke vorm van 'partijlozigheid' in zijn manier van denken en schrijven meevoert. Voetbaljournalistiek die er na Maarten de Vos, Paul Onkenhout en Kees Jansma niet veel meer is waargenomen in ons land: kijken met onpartijdige ogen en schrijven met een neutrale pen.

Dat is niet velen gegeven en verdient een evenwichtige geest.

Chelsea was net iets beter

Theo Reitsma was (is?) wellicht wel de baanbreker van dit genre. Soms hoor ik op de televisie jongemannen een poging doen dit heel moeilijke vak goed uit te oefenen. Aan hen allen, inclusief diegenen die al denken dat ze het vak onder de knie hebben, zou ik aanraden: ga eens oude bandjes van het commentaar van Reitsma beluisteren en trek je conclusies.

Hoijtink schrijft doodnuchter 'Daarmee is voor Ajax geen man overboord', en dat is precies wat al die aangebrande heethoofdjes van de Amsterdamse club zich goed voor ogen moeten houden: Chelsea was net iets beter, net net doelmatiger en net iets koeler, maar erg was dat niet.

In het lesboek: ‘Hoe win je moeilijke uitwedstrijden’ mag de tactiek en de speelwijze van Chelsea moeiteloos opgevoerd worden.

Kromme zinnen

Over de aansluitende teksten van coach Erik ten Hag heb ik me niet lang gebogen, hoewel het vaak een familiespelletje is dat ons allen tot bulderen van de lach aanzet. Ik dacht ze te kennen, al die kromme zinnen. Verongelijkt proberen de wedstrijd verbaal toch nog naar een gelijkspel te trekken, met vooral zinnen en gedachten die voor een leek (en vaak voor zijn spelers) niet te volgen zijn, hoef je toch niet als toetje van een wedstrijd opgediend te krijgen.

Laatst zei iemand dat Ten Hag van zijn gedachten “taalrolmopsen” maakte en ik begreep die opmerking. Ik denk overigens dat Ten Hag een goede coach is.

Hij is een iets minder begaafd spreker en als ik hem was zou ik niet meer zo vaak en zo uitgebreid aan het woord willen komen; vooral niet na nederlagen als het vergif in zijn manier van denken wel erg aan de paars-gele kant lijkt te zijn.

Zijn zinnen worden meteen ratatouille en dan denk ik slechts: Erik…please, zwijg en gebruik niet al te veel woorden om je hersenspinsels op ons los te laten.

Coach volgende keer goed en sterk en laat je spelers los om plezier te hebben in de uitoefening van hun beroep. Dat hoort eigenlijk alles te zijn voor een goede coach.

Slapjanussen van het eerste soort

Waarom Jaap Stam ons ineens al kauwgum kauwend tegemoet treedt en dat zelfs doet als hij een televisie-interview geeft, is me een Gods raadsel. Heeft u hem gezien na de afdroogpartij in Zwitserland? Iedereen van Feyenoord diende zich diep en nog dieper te schamen voor het inleveren van zo’n prut-werkstuk.

Het was niet om aan te zien en erger. Hoe durf je als profvoetballer zo slecht te spelen, zoveel belangrijke zaken te vergeten en maar wat aan te rommelen, met of zonder bal.

Jaap Stam, een speler die ik hoog had zitten en die de personificatie van onverzettelijkheid was waar hij ook speelde, heeft nu te doen met slapjanussen van het eerste soort.

Verwende krengen zijn het, steeds een stap te laat, nooit een briljante ingeving die omgezet wordt in ordentelijk topvoetbal.

Haalt hij de kerst?

Is de vraag gerechtvaardigd of Stam de kerst haalt (ja) en hoe krijgt hij deze selectie aan het werken. Hard werken, inderdaad, een eigenschap die bij vroegere Rotterdamse selecties nog weleens tot resultaat leidde.

Met het slappe herengezelschap dat in Zwitserland een wanprestatie afleverde, komt de Rotterdamse ploeg niet heel veel verder, ook al kauwt onze Jaap er nog honderden pakken kauwgum doorheen.

Maar, Jaap, als ik je een tip mag geven, doe dat niet als je voor een camera gaat staan. Dat staat namelijk niet zo netjes. Het maakt de nederlaag nog erger zelfs en het past niet bij je, ook al deed die ouwe trainer van Manchester het ook.

Het telt niet bepaald als een teken van ernstige beschaving, denk ik er maar bij en een evenwichtige Jaap Stam heeft dat kauwen niet nodig.

Op je coach-strepen staan

Net zomin als de steeds weer fraai gespeelde verongelijktheid van coach Mark van Bommel van PSV nog zinvol is of lijkt na weer een tegenvallende prestatie, in welke competitie dan ook.

Thuis gelijkspelen tegen een Oostenrijkse middenmoter is een prestatie van jewelste, dat zal toch ook bij de Van Bommel-volgers een waarheid als een blinde koe zijn.

Het is nog een grotere prestatie je beste man (Bergwijn) die zichtbaar een blessure heeft, in het veld te laten (ook al wil hij dat zelf) en niet op je coach-strepen te gaan staan en dus aan de komende wedstrijden te denken. Coachen is: vooral vooruit zien. Coachen is: je manschappen pret laten hebben, ze hard te laten werken en ze de waarheid en de werkelijk voor te houden.

Geen zure spaghetti

Gelijkspelen in een thuiswedstrijd tegen Linz heet voor mij een gotspe te zijn, waar Van Bommel zich best een kwartiertje voor mag gaan schamen, alvorens hij een resem aan niet belangrijke excuses aan ons voorlegt waarmee we dan de nacht in moeten. Die waterval aan kansen, kansjes, mogelijkheden en welke onzin nog meer, moet hij toch ook eens gaan leren indammen. We zijn niet gek!

Hulde dus voor AZ, voor de simpele, knappe 6-0 en hulde voor coach Arne Slot die van zijn nabeschouwingen tenminste geen zure spaghetti maakt.