Wordt CO2 de delfstof van de toekomst?

Het idee is helemaal niet zo raar. Een plant gebruikt CO2 en zet dat met behulp van zonlicht en water om in suikers voor zichzelf. Waarom zouden wij het broeikasgas dan niet gebruiken om er nuttige stoffen van te maken? Canadese wetenschappers maakten een inventarisatie en zien een zonnige toekomst voor de inzet van CO2.

Je kunt CO2 bijvoorbeeld omzetten in waterstof, methaan en ethaan, die je kunt gebruiken voor biobrandstoffen. Je zou er ook ethyleen en ethanol van kunnen maken, die je als bouwblokken voor allerlei consumentenproducten kunt gebruiken. En na omzetting in het zogenoemde mierenzuur lonken toepassingen in brandstofcellen of zelfs in de farmaceutische industrie.

Commerciële haalbaarheid

Daarvoor moet je natuurlijk wel eerst je hand weten te leggen op die duizenden tonnen van het broeikasgas die elk jaar weer in de atmosfeer terechtkomen. Maar daarover zijn de Canadezen optimistisch: ze denken dat het binnen tien jaar mogelijk is om de CO2 af te vangen bij de fabrieken en energiecentrales die ze uitstoten, schrijven ze in het nieuwe vakblad Joule.

Hoofdonderzoeker Phil de Luna wordt misschien gedreven door liefde voor het milieu, maar zijn insteek is nadrukkelijk economisch. Hij richt zich in zijn zoektocht specifiek op het omzetten van CO2 in bouwstenen die commercieel veelbelovend zijn.

Technieken om CO2 af te vangen staan op dit moment nog in de kinderschoenen, maar De Luna en consorten verwachten dat de komende jaren veel vooruitgang zullen laten zien. Start ups werken bijvoorbeeld aan de techniek van de elektrokatalyse, waarbij de omzetten van CO2 wordt gestimuleerd door elektriciteit. In de verdere toekomst zouden ook moleculaire machines of nanotechnologie een bijdrage kunnen leveren.

Nog flinke hordes te nemen

De Canadezen zijn zich ervan bewust dat ze tegen de stroom in zwemmen. Het afvangen en omzetten van CO2 wordt veelal gezien als economisch onhaalbaar. Vooral de kosten van het stroomgebruik gelden als een belangrijke bottleneck. Maar dat zou wel eens kunnen veranderen als groeiende aanbod van duurzame energie de prijs van stroom naar beneden duwt.

Een verder probleem is dat de meest vervuilende fabrieken meestal geen pure CO2 uitstoten – en voor een succesvolle omzetting heb je het broeikasgas wel in zijn pure vorm nodig. Voor dit probleem hebben De Luna en consorten hun hoop gevestigd op de inventiviteit van ingenieurs.

In dat vertrouwen in de breinkracht van bollebozen staat hij niet alleen. Al in 1981 schreef Julian Simon het book The Ultimate Resource, waarin de econoom betoogt dat niet olie, gas of wind, maar de menselijke denkkracht onze ultieme hulpbron is.

Dit artikel is verzorgd door de wetenschapsredactie van NPO Focus.

NPO Radio 1 houdt je dagelijks op de hoogte over de laatste ontwikkelingen in de wetenschap

Maandag t/m vrijdag rond 16.20 uur in Nieuws en Co
Iedere dinsdag- op woensdagnacht van 02.00 tot 06.00 uur in Focus