Bert Maalderink: ‘Zuigende vragen? Nee, ik vraag door!’

De strenge toon van Maalderink wordt regelmatig bekritiseerd. Zo zou hij ‘zuigende’ vragen stellen. Maar, zegt hij: “Je kunt ook zeggen: ‘hij vraagt door.’ Als dat zuigen is (…) ik vind het meer doorvragen wat ik doe.” Overigens kunnen de schaatsers die de verslaggever interviewt zijn harde vragen heus wel hebben, zegt hij: “Deze schaatsers zijn geen piepers, die kunnen daar tegen en sporters weten sowieso heel goed wanneer ze iets niet goed hebben gedaan of wel goed hebben gedaan. En als ze iets niet goed hebben gedaan en je begint daarover, dan doen ze daar niet moeilijk over. Of ze zijn het er niet mee eens en dan wordt het spannend.”

Bijvoorbeeld in 2002, toen hij Dick Advocaat, toen trainer van het Nederlands elftal, 'Dikkie Dik' noemde. “Dikkie Dik was elke dag op televisie en dat eindigde met: morgen weer een verhaaltje met Dikkie Dik. Dus dat had helemaal niks met zijn voorkomen te maken. Maar hij was toen hartstikke boos en hij wilde nooit met me praten en zo. En toen heb ik hem wel uitgelegd dat het niet over zijn gezetheid ging.”

Toch zegt Maalderink ook empathie te hebben voor de sporters die voor zijn neus staan na een wedstrijd. Bijvoorbeeld toen Irene Schouten in huilen uitbarstte. Nadat zij goud had gewonnen op de Spelen, ging het in een toernooi later juist helemaal niet goed. “Ik vroeg: ga je morgen nog wel rijden? Toen begon ze keihard te huilen. Jezus, wat is hier aan de hand? Nou, en dan vroeg ik wel heel begripvol: 'waarom huil je?' (...) De ontroering bij mezelf komt dan pas later."

En de tijden veranderen, dat merkt hij ook wel. Zo liep Jutta Leerdam halverwege een training weg waarna Maalderink vroeg waarom ze dat deed. Haar antwoord: “Vrouwendingetje". Zijn reactie: “Is het weer zover?” Daar kreeg de verslaggever veel kritiek op en achteraf krabde hij zich daarover achter de oren: “Dat is zo'n voorbeeld van dat je dan toch twee keer nadenkt, waar ik eerder daar nooit over nagedacht had, omdat ik het gewoon een goed grapje vond.”

Onlangs werd bij Maalderink Multiple Sclerose vastgesteld. Daarover maakte hij de podcast Bekend met MS, waarin hij met bekende Nederlanders in gesprek gaat over de ziekte.  Aankomende februari vertrekt Maalderink nog wel naar Italië om verslag te doen van de Winterspelen, op voorwaarde dat zijn lichaam het aan kan. 

Zijn ziekte kon hij al snel accepteren: “Inmiddels ben ik er zo aan gewend, het is ook deel van mijzelf geworden.” Bovendien voelt het voor Maalderink soms alsof de ziekte een compensatie is voor ander geluk in zijn leven. Zijn jongste zoon bleek bij de geboorte zuurstofgebrek te hebben. Dat is uiteindelijk goed gekomen, maar, zegt de verslaggever: “Erger dan dat kon niet. Dus ik zeg dan ook vaak het zinnetje: ik heb mijn geluk wel opgebruikt daardoor.”