Drentse Commissaris van de Koning Jetta Klijnsma: 'Er komen zo weinig besluiten uit Den Haag'

Lelylijn

Woedend was Klijnsma als voorzitter van het samenwerkingsverband van de Noordelijke Provincies, toen de vier coalitiepartijen besloten om 3,4 miljard euro - oorspronkelijk bestemd voor de Lelylijn - weg te halen. "Een sigaar uit eigen doos", noemt ze die beslissing. Want hoewel het geld nu naar andere belangrijke projecten in het noorden gaat, zoals de flessenhals bij Meppel en de Nedersaksenlijn, had ze het liever anders gezien. "Aan de ene kant zijn we in het noorden blij dat we snel aan de slag kunnen met die andere projecten. Maar het betekent wel dat we langer moeten wachten op de Lelylijn."

Klijnsma heeft demissionair premier Schoof dan ook een tip meegegeven om de spoorlijn tussen Groningen en Amsterdam toch levend te houden. "De Lelylijn is een langetermijnproject. Ik heb de premier gevraagd om eens goed te kijken hoe je op een creatieve manier toch alvast met de voorbereidingen kunt beginnen. Nu moet je 75 procent van het budget hebben voordat je überhaupt mag starten met onderzoek. Dat moeten we niet willen voor de Lelylijn. Dan duurt het tot sint-juttemis."

Nedersaksenlijn geeft dubbel gevoel

Het gevoel blijft voor Klijnsma dubbel. In Oost-Groningen en Drenthe is men namelijk wél blij met de 1,9 miljard euro die wordt geïnvesteerd in een andere treinverbinding: de Nedersaksenlijn, die loopt van Groningen tot Enschede. Klijnsma: "Die Nedersaksenlijn is echt een motor voor heel Oost-Groningen, Drenthe en Twente. Zo kunnen jongeren veel langer in dat gebied blijven wonen en werken." Ze begrijpt dan ook dat de Tweede Kamer afwegingen moet maken, maar benadrukt: "Onze oproep is: blijf ook naar de Lelylijn kijken."

'In zichzelf gekeerd kabinet'

Nu het kabinet is gevallen, kijkt de Drentse commissaris van de Koning met weinig vertrouwen terug op de samenwerking tussen PVV, VVD, NSC en BBB. "Er kwamen zo weinig besluiten uit Den Haag", verzucht Klijnsma. "Men was onderling veel bezig, naar buiten toe veel minder. Normaal gesproken stapt een kabinet ook het land in en probeert het oplossingen op te halen. Dit kabinet was heel erg in zichzelf gekeerd en afhankelijk van de vier fractievoorzitters in de Kamer. Eigenlijk maakten zij de dienst uit."

Bij Klijnsma overheerst een gevoel van moedeloosheid, vooral op dossiers als stikstof en wonen, waar ze weinig voortgang in ziet. "Soms moet je als kabinet een besluit durven nemen waar je niet meteen populair van wordt", stelt ze. "Als je een land bestuurt, moet je soms dingen durven doen waar mensen niet blij van worden."