Waarom vinden Nederlanders het toch zo ingewikkeld een mondkapje te dragen?

Ben Coates, auteur van Why the Dutch are different, snapt het na anderhalf jaar eigenlijk nog steeds niet. “Nederland is een land dat geobsedeerd is door risicovermijding. Als er één procent kans is op een overstroming over twintig jaar dan worden er voor miljarden aan dijken gebouwd, maar als er een dodelijke pandemie is en men kan dat met een klein mondkapje voorkomen, dan is dat onmogelijk en een drama.”

De Britse auteur ziet een groot verschil met de overkant van het kanaal. Ook in Engeland zijn mondkapjes niet verplicht, maar toch doet daar tachtig tot negentig procent van de mensen wel een mondkapje op in de winkel. “Gewoon omdat dat veiliger is.”

Met de Duitse vuist op tafel slaan

Waar de Duitse correspondent Annette Birschel zich vooral over verbaast is de ‘typisch Nederlandse redenering’ dat als een regel moeilijk is te handhaven, de regel dan maar moet worden afgeschaft. Ook na vijfentwintig jaar in Nederland heeft zij nog dikwijls de neiging ‘met de Duitse vuist’ op tafel te willen slaan. "Waarom wordt er niet gewoon gehandhaafd, want het gaat hier om een dodelijke pandemie!"

Ben Coates ziet er ook een vorm van arrogantie in. Nederlanders denken dat ze heel slim en volwassen zijn, maar ze zijn tegelijkertijd heel eigenwijs. 'We hebben geen echte lockdown nodig, maar een 'intelligente lockdown''. "Ze denken dat ze slimmer zijn dan de rest van de wereld, maar het gaat hier niet per se beter."

Een probleem met gezag

Volgens historicus Arend Jan Boekestijn hebben Nederlanders al eeuwenlang een probleem met gezag. “Vroeger met de Spaanse koning ging het ook al niet goed.” Bovendien, zegt hij, is de Nederlandse republiek nooit een eenheidsstaat geweest. Amsterdam was heel machtig, maar het gezag was regionaal geregeld. Dat werkt volgens Boekestijn nog door tot op het heden: ook nu nog rijdt iedere fietser in Amsterdam door het rode licht.