Isabella Wijnberg is tegelijk advocaat en non: 'Ik ben niet beter dan anderen op de Zuidas'

Technisch gezien is Wijnberg eigenlijk geen non, maar ze vindt zichzelf wel 'een soort van non'. Ze woont niet in een klooster, maar is wel onderdeel van een religieuze gemeenschap. "Ik heb mezelf aan God gewijd, onder andere door het celibaat. Mijn grote levenskeuzes overleg ik met de gemeenschap waar ik bij hoor", vertelt ze. Ze woont echter 'gewoon' in haar eigen huis, net als de andere leden van de gemeenschap.

Maar wat brengt een jonge vrouw ertoe om dit te doen? Om geen relaties aan te gaan en voor het geloof te gaan leven en haar zonden te biechten bij een priester? Ze werd niet religieus opgevoed maar kwam als tiener tot geloof. "Tijdens een tussenjaar in Italië, toen ik 16 was, kwam ik in aanraking met de broeders van de kloosterorde van Franciscus van Assisi. Die vond ik heel intrigerend. Ik dacht: misschien zijn ze wel knettergek, ze lopen in bruine pijen en lelijke sandalen, maar ze straalden wel."

In Nederland werd Wijnberg lid van de katholieke kerk en zoog ze alle kennis op. Het sprak haar zó aan dat ze in eerste instantie helemaal het klooster in wilde gaan, vertelt ze. "Daar zat iets in van de gekheid van een verliefdheid", blikt ze terug. Toch deed ze het niet: "Ik voelde dat het niet mijn pad was. Het zou een soort vlucht zijn, in plaats van een positieve keuze."

Zuidas

Maar hoe weerhoudt haar religieuze leven zich tot de Zuidas? Waar keihard gewerkt wordt, mensen in dikke auto’s rijden en veel drugs worden gebruikt? "Als ik naar mijn collega’s kijk, zijn dat gewoon superhardwerkende mensen die passie hebben voor hun vak. Er zijn er vast die gemotiveerd zijn door het geld, maar velen jagen andere dingen na, zoals werkplezier. Ik wil mezelf echt niet verheffen boven mijn collega’s, dat zou echt niet terecht zijn", zegt Wijnberg.

Haar collega’s vinden het zelfs wel leuk om met een non te werken, zegt ze. "Ik heb alleen maar positieve reacties gekregen. We maken er onderling ook grappen over."