Is voetbal de nieuwe religie? 'Het vertoont veel gelijkenissen'

De vergelijking van voetbal en religie is snel gemaakt: mensen trekken op zondag naar hun voetbaltempel om hun onvoorwaardelijke steun te betuigen aan iets dat groter is dan henzelf. Bovendien zingen ze samen liederen. "Het is een soort massaal beleefd iets, het bindt samen, het heeft een bepaalde ritualisering en er komen ook steeds nieuwe dingen bij. Het is een levende traditie", vertelt ook theoloog Stefan Paas, vaste gast in de podcast.

Nog een vergelijking: voetbal en religie zijn allebei een soort 'escapisme', zegt Ten Bos: “Eén van de dingen die religie doet, volgens de Duitse filosoof Hans Blumenberg, is de harde werkelijkheid op afstand houden", vertelt de voormalige Denker des Vaderlands. "Dat effect heeft voetbal ook."

Boycotten van Qatar

René ten Bos is zelf fan van FC Twente en komt vaak in het stadion, maar heel groot fan van Oranje is hij niet. Zijn beide oma’s waren Duits, waardoor hij altijd een soort loyaliteitsconflict voelt. "Toen Oranje in 1974 de finale verloor van Duitsland, vond ik dat helemaal niet erg...", vertelt hij besmuikt, "maar dat kon ik beter niet hardop zeggen."

Toch kijkt hij dit WK wel naar Oranje. Hij snapt dat mensen het WK boycotten door de mensenrechtenschendingen in Qatar, maar hij vindt dat zelf te laat. "Nu kun je het niet meer terugdraaien, dus je moet er maar het beste maken. Bovendien hebben we in het verleden wel vaker toernooien in ‘foute landen’ georganiseerd", vindt hij.

"Mensen die boycotten spreiden vaak een morele gelijkhebberigheid ten toon, waar ik opstandig van wordt. Kijk eens hoe goed ik ben", zegt hij streng. Stefan Paas trekt zich niks aan van Ten Bos: hij gaat het WK inderdaad niet kijken. Hij voelt zich er niet goed bij.