'Er moeten veel meer journalisten naar Brussel. Hier gebeurt het!'

Witteman schreef onlangs een essay over de Brusselse journalist in vakblad Villamedia, waarin ze zichzelf omschrijft als "afwisselend een gelukszoeker die de ultieme goudader heeft aangeboord danwel een roepende in de woestijn."

Dat eerste komt door het gebrek aan journalisten, vertelt ze: "Ik heb echt een waslijst aan onderwerpen waar ik nog wel over wil schrijven. Toen ik nog in Den Haag zat, zaten we met z'n allen achter dezelfde zaken aan te rennen. Hier ben ik de enige die over een onderwerp schrijft." Anderzijds denkt ze vaak: "Journalisten, kom ook hierheen! Het gebeurt hiér!"

Democratisch gat

Het gebrek aan journalistiek leidt tot een democratisch gat, omdat de besluitvorming niet wordt gecontroleerd. In Brussel zitten heel veel lobbyisten, veel meer dan journalisten. De grote (bedrijfs)belangen die spelen, zijn voor veel burgers onzichtbaar, zegt Witteman. "Journalisten laten bijna alle beleidszaken liggen, terwijl die de toekomst bepalen van wat er op ons bord ligt, hoe onze omgeving eruit ziet, of de temperatuur al dan niet omlaag wordt gebracht. Al die zaken gaan langs ons heen", vertelt ze.

Er wordt vaak gezegd dat Brussel saai is en dat burgers er niet over willen lezen. Onzin, denkt Witteman. "De Brusselse journalistiek moet veel meer gaan over de spanningsvelden achter de politiek. Als je veel beter kijkt naar het belangenspel erachter, wordt het interessant voor mensen. En als je die interesse hebt gewekt, hebben media redenen om hier mensen naartoe te sturen en dan breng je het balletje aan het rollen."