Zihni Özdil: 'Misschien leidt Jezus wel tot het ware socialisme'

Özdil, die met kritiek op de hedendaagse linkse politiek regelmatig het bloed onder de nagels van menig Twitteraar vandaan haalt, heeft een lastige periode achter de rug. In juni 2019 nam hij afscheid van de Tweede Kamer, waar hij namens GroenLinks inzat, na een inhoudelijk conflict over het leenstelsel voor studenten.

Eerder kreeg hij veel kritiek vanuit zijn eigen partij omdat hij op de foto ging met de radicaalrechtse filosoof Sid Lukassen, toen die in de Tweede Kamer aanwezig was. Na de hoorzitting, waar Ödzil hard met Lukassen debatteerde, zag hij hem buiten de zaal staan. "Het keek een beetje hulpeloos om zich heen en ik dacht oprecht: wij linksprogressieven zijn hard op de inhoud, zacht op de mensen. Ik zei: laten we op de foto gaan. Om hem een goed gevoel te geven."

Nadat hij de foto op Twitter zette, brak de hel los. "Er werd zelfs om mijn aftreden geëist. Ik voelde me heel onveilig hierdoor, maar in plaats van bescherming werd ik op het matje geroepen door de fractietop", vertelt hij.

Na zijn Kamerlidmaatschap had hij last van nachtmerries over de politiek, vertelt hij in de podcast. "Ik dacht: dat is gewoon normaal, maar het bleek wel een beetje een trauma te zijn." Tijdens die nachten vond hij troost in de Bijbel, vertelt hij: "Om één of andere reden greep ik naar dat boek." De Bergrede, een bekende toespraak van Jezus, sprak hem enorm aan. "Als ik dat las, kwam er een soort rust in mij. Een comfort, een warmte."

Jezus de socialist

De historicus ziet zichzelf, ondanks dat hij 'politiek dakloos' is, nog altijd als socialist. De persoon Jezus ziet hij als een personificatie van zijn interpretatie van die ideologie. "De boodschap van Jezus is de ultieme menselijkheid. Niet alleen het opnemen voor de armen, de verdrukten, wat de rode draad is, maar ook vergeving. Tot de laatste snik vergaf Jezus, zelfs de mensen die hem aan het martelen waren. Socialistischer dan dat, kán niet!", vindt hij.

Daarom is Jezus misschien een veel betere weg om socialist te worden dan het "rationele, seculiere, atheïstische, linkse pad" dat hij eerst bewandelde.

Of hij nu bekeerd is, weet hij niet. "In mijn hoofd ben ik atheïst, maar de afgelopen paar jaar voel ik steeds meer in mijn hart dat dat niet waar is", zegt hij. Hij denkt dat bezieling en spiritualiteit onontbeerlijk zijn. "Ik heb mijn eigen geestelijke armoede laten groeien, mijn spirituele dorst, die iedereen heeft, daar heb ik niks tegen gedaan. En zonder dat kun je net zo goed sterven, bij wijze van spreken."