Priester Bodar voelde zich niet meer thuis in de kerk: 'Ze hebben het mysterie weggegooid'

Bodar maakte naar eigen zeggen als kind van de jaren zestig mee hoe de Katholieke Kerk werd gerationaliseerd. "Na het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965) is men op hol geslagen. Er werden allerlei altaren uit de Kerk weggebonjourd, met een houding van: gooi ons maar weg. Het deed me zoveel pijn, ik ben jaren niet naar de kerk gegaan. Die tweede beeldenstorm vond ik heel erg."

Je mond houden

Volgens Bodar zou de secularisatie in Nederland minder hevig zijn geweest als de Kerk zich niet zo veel zou hebben aangepast. "Er wordt niet voor niets nu in Duitsland gewaarschuwd: 'Kijk naar Nederland, daar is amper nog een katholiek te vinden'."

Het verdwijnen van het mysterie uit de Katholieke Kerk, zoals de stilte en muziek, ziet de priester als het grootste gemis. In zijn eigen Friezenkerk in Rome merkt Bodar dat Nederlandse bezoekers niet meer inzien dat een kerkgebouw oproept om je mond te houden: "Je merkt dat de cultuur in Nederland volkomen is veranderd. Ik ga wel eens naar de microfoon toe om te zeggen: 'Dit is een katholieke kerk, wilt u misschien alleen iets zeggen als het nodig is'."

Ingedut

Hoewel Bodar bij christenen dan ook ‘symptomen van ingedut-zijn’ ziet, is hij niet pessimistisch: "Ik accepteer dat de Kerk kleiner aan het worden is, maar ik ga er niet somber over worden. In de kerkgeschiedenis is het altijd op en neer gegaan."