Rechtse kannibalen

Spoedig bleek dat ik er weer eens niets van had begrepen. Deze jonge mannen bleken helemaal niets met elkaar te hebben. Thierry Baudet en Jan Roos spraken nauwelijks met elkaar. Tot grote ergernis van Thierry Baudet monopoliseerde Jan Roos de media-aandacht. Wat Thierry ook deed, zich bijvoorbeeld liggend laten fotograferen op een babyvleugel, meestal was het Jan Roos die zijn slogans op tv kon debiteren. Thierry leed.

Tussen Bart Nijman en Jan Roos bleek eveneens weinig liefde te zijn verspild. Toen Jan Roos en later ook Thierry Baudet aankondigden de politiek in te gaan ontplofte Bart Nijman zo wat. Nu is Nijman een expert in het ontploffen. De beste man leeft met bijna iedereen op voet van oorlog te maar de actie van Jan en Thierry bracht hem tot ongekende razernij.

In een interview met RTL Nieuws op 26 september 2016 brieste hij: "ik heb iets tegen journalisten die de politiek ingaan". Jan en Thierry zijn volgens hem "narcisten, egocentrische opportunisten, en ijdele mannetjes". "Roos en Baudet vergeten in al hun ijdelheid één ding: GeenPeil was succesvol omdat het van buiten de Haagse arena kwam", twitterde Nijman. "En verder betreur ik het dat een zuiver en onafhankelijk democratisch initiatief nu al twee egomane opportunisten heeft gekatapulteerd", liet Nijman aan RTL Nieuws weten. "Hadden ze niet eerder ruzie kunnen maken", hoor je onze minister-president verzuchten.

Jan Roos verwierp de kritiek van Nijman. "VNL heeft me pas na het Oekraïne-referendum gevraagd", aldus Roos. "Ik ben ook nooit journalist geweest, ik was opiniemaker en heb altijd aangegeven dat ik de politiek in wilde". Een verslaggever van Pownews is kennelijk geen journalist.

Ook voor Thierry had Jan Roos geen goed woord over. Hij vindt het onbegrijpelijk dat Baudet ook mee gaat doen aan de verkiezingen in maart. "Als je echt iets wil bereiken dan moet je bij ons (VNL) komen. Nu komt hij met een vrijwel identiek programma als het onze. Ik denk dat hij weinig impact zal hebben", zegt Roos.

Men zou denken dat de kannibalisering op rechts reeds zijn hoogtepunt had bereikt. Bart Nijman is echter altijd in staat om de zaak verder te laten escaleren. Bart Nijman, die niets moest hebben van journalisten die de politiek ingaan, kwam afgelopen zaterdag met een nieuwe politieke partij geleid door, jawel, een journalist die luistert naar de naam Jan Dijkgraaf. Nijman zoekt zijn kracht kennelijk niet in consistentie.

Jan Dijkgraaf heeft zichzelf in een weinig benijdenswaardige positie gebracht. Hij moet nu zijn goede vriend Jan Roos te vuur en te zwaard bestrijden. Hij mag bovendien zelf niets vinden omdat hij door Nijman is verordonneerd om slechts als doorgeefluik te fungeren van de uitkomsten van een constante stroom interne referenda.

Nijman is namelijk geobsedeerd door het Zwitserse model. In dat land worden veelvuldig referenda gehouden die regelmatig de rechten van minderheden schaden, maar daar zit Nijman niet mee. Grappen over gratis bier zijn aan hem niet besteed. Hij gelooft oprecht dat er altijd wijsheid schuilt in het volk.

Die arme Dijkgraaf. Straks vraagt een collega Kamerlid aan hem: wil je deze motie mede ondertekenen? Dijkgraaf zal dan moeten antwoorden: "Wacht even ik moet even een intern referendum organiseren anders wordt Nijman boos". Hoe een referendumpartij ooit compromissen moet gaan sluiten lijkt mij een raadsel.

Als mensen dezelfde standpunten innemen maar weigeren samen te werken, is er maar een conclusie mogelijk. Het gaat kennelijk om de poppetjes en niet om de inhoud. Nieuwe politiek lijkt angstaanjagend veel op oude politiek.

Arend Jan Boekestijn is commentator bij Dit is de Dag