Opinie & Commentaar
EO

Christenen zijn net mensen

foto: Sander Koning, ANPfoto: Sander Koning, ANP
  1. Nieuwschevron right
  2. Christenen zijn net mensen

De ChristenUnie en de SGP gaan uit elkaar. Het zijn partijen die trouw hoog in het vaandel hebben staan, maar een Europese fractie vinden waar allebei de echtelieden gelukkig van werden, bleek te hoog gegrepen. En dus werd er deze week gescheiden.

Zo hebben we opnieuw een rare democratische figuur in het Europese parlement. We hadden al de mogelijkheid om op twee verschillende partijen (VVD en D66) te stemmen, die in Brussel in dezelfde fractie terechtkomen.

Achteraf bleken we ook de optie te hebben om op één lijst te stemmen, de gezamenlijke SGP/CU-lijst, waarna de twee verkozen Europarlementariërs zitting nemen in twee verschillende fracties.

Als je op CU-Europarlementariër Peter van Dalen heb gestemd, komt je stem nu ineens terecht in de fractie van CDA-Europarlementariër Esther de Lange (de EVP). En als je op SGP-kandidaat Bert-Jan Ruissen hebt gestemd, komt je stem terecht in de fractie van Forum-Europarlementariër Derk-Jan Eppink (de ECR, Europese conservatieven en hervormers).

Niet fraai

Fraai is het natuurlijk niet. SGP en CU gingen nota bene naar de kiezer met één verkiezingsprogramma. Kennelijk zijn ze het over dat programma eens, maar zijn ze oneens over de vraag via welke Europese fractie dat programma het best uitgevoerd kan worden. Dat is nogal wat.

Zat de scheiding eraan te komen? Als je je oor bij de SGP te luisteren legt niet. Volgens de partij zou er gewerkt worden volgens het principe ‘samen-uit, samen-thuis’. Volgens dat principe zouden Van Dalen en Ruissen dus altijd in één fractie terecht komen. Volgens de ChristenUnie was er slechts sprake van een ‘intentie om in een gezamenlijke fractie’ verder te gaan. En dat is helaas niet gelukt, zo klinkt het daar.

Uit elkaar gegroeid

Hoe lelijk de scheiding democratisch gezien ook is, hij komt niet uit de lucht vallen. Hoewel de persoonlijke verhoudingen in Den Haag prima zijn (beter dan in Brussel, naar verluidt), zijn de partijen langzaam maar zeker uit elkaar gegroeid.

Vroeger werden de voorlopers van de CU, RPF en GPV, samen met de SGP aangeduid als ‘klein rechts’. Voor de CU geldt dat al lang niet meer. CU-Staatssecretaris Paul Blokhuis zei het onlangs in een interview in Trouw onomwonden: ‘De RPF was rechtser en liberaler dan de CU. Als mensen nu vragen ‘ben je links of rechts’ zeg ik gewoon: ja, ik ben links’. En hoewel er vast ook binnen de CU rechtsere christenen te vinden zijn, viel het mij op dat geen enkele CU-er openlijk afstand nam van die typering. De SGP daarentegen was klein rechts en is klein rechts.

Scheiding op naam Baudet

Thierry Baudet, die zich nog eens wel somber wil tonen over de schade die scheidingen met zich meebrengen, kan deze scheiding tussen CU en SGP hoogstpersoonlijk op zijn naam schrijven. Want juist als het gaat om de thema’s waar Baudet groot mee is geworden, klimaat en migratie, gaan de wegen van CU en SGP uit elkaar. Bij de SGP is best veel sympathie voor de klimaatscepsis en de migratiescepsis van Baudet.

Bij de CU moeten ze bar weinig van de man hebben. Niet voor niks stapte de CU uit de formatie in Zuid-Holland, wegens een campagnefilmpje waarin Forum westerse vrouwen liet zien die zouden zijn misbruikt of verkracht, omdat politici als Rutte, Klaver en Jetten weigeren de grenzen te sluiten.

En dus is het niet verrassend dat de CU absoluut niet in één fractie wil met Forum, terwijl de SGP de samenwerking met Derk-Jan Eppink (ook christen) en zijn collega’s prima ziet zitten.

Net mensen

Hoewel de Grote Voorman van zowel de CU als de SGP, Jezus Christus, graag ziet dat zijn volgelingen een eenheid vormen (lees in de Bijbel bijvoorbeeld uit het boek Johannes hoofdstuk 17), bewijst de scheiding van CU en SGP dat christenen net mensen zijn. Het leven is soms weerbarstiger dan de leer, in dit geval een verkiezingsprogramma. Christenen denken veel meer dan vroeger verschillend over politieke onderwerpen.

Het is zoals theoloog des vaderlands Stefan Paas onlangs zei in ‘De Ongelooflijke Podcast’, een prachtige vrucht van de almaar groeiende NPORadio1-podcastboom: ‘Weet je wat het is met argumenten? Uiteindelijk geloven we wat we willen geloven, waar we door aangetrokken worden. We vinden argumenten al snel geloofwaardig als ze pleiten voor iets wat we aantrekkelijk vinden of pleiten tegen iets wat we afstotend vinden’.

Zo is het ook in de politiek. De onderbuik van de gemiddelde SGP-er zit flink wat rechtser dan die van de gemiddelde CU-er. In een verkiezingsprogramma masseer je dat nog wel weg. Maar als er dan zo’n Baudet langskomt, die door de één aantrekkelijk en door de ander afstotend wordt gevonden, is het gauw gedaan met de eenheid.

Naschrift: Vandaag werd mij duidelijk dat er toch iemand was die afstand nam van de typering 'links' door Paul Blokhuis, namelijk Wouter Beekers van het Wetenschappelijk Instituut van de Christenunie

Tijs van den Brink is presentator van Dit is de Dag

Ster advertentie
Ster advertentie