Stille nacht, maar niet voor hen

Stille nacht, heilige nacht

In Polen komen vijf tienermeisjes om het leven wanneer er brandt uitbreekt in de escaperoom waar ze in opgesloten zitten. Waarschijnlijk is de oorzaak een lekkende gasfles.

De vijf slachtoffers waren 15 jaar oud. De vijf zullen nooit studeren, nooit verliefd worden, nooit kinderen krijgen, nooit een kind in slaap wiegen. De nacht verzwolg hen en alleen de stilte is gebleven.

Alles slaapt, sluimert zacht

Greta Thunberg werd uitgeroepen tot Persoon van het Jaar door Time Magazine. Ze zeurt, is boos, schopt tegen heilige huisjes, is onredelijk, hoort op school te zitten, vraagt terecht aandacht voor onze stervende planeet en is een speelbal in de handen van volwassenen.

Ze is een messias, ze is een marionet, ze is het allemaal tegelijk. Zij waakt, waar anderen slapen. Zij gilt wakker, waar anderen sluimeren.

Eenzaam waakt het hoogheilige paar

In Nieuw-Zeeland schieten extremisten vijftig mensen neer in twee moskeeën. Het stadje heet nota bene Christchurch.

Op die dag werd Christus zelf neergeschoten. Hij loopt rond in de gestalte van een toesnellende brandweerman, een wanhopige moeder, een huilende imam. En zacht wiegt hij een kindje in een eeuwigdurende slaap.

Lieflijk Kindje met goud in het haar

Boeren protesteren in Nederland tegen stikstof en oneerlijke framing. Ze eisen aandacht en waardering voor het voedsel dat ze voor ons produceren. Sommige kunnen hun emoties niet bedwingen en forceren deuren.

Terwijl haar collega’s op een Haags veld demonstreren is een andere boer in haar stal waar ze haar zeug bevrijdt van zes onwillige biggetjes. Ze wrijft ze droog en legt ze bij hun moeder aan.

Sluimert in hemelse rust

In Assen wordt een 32-jarige man dood aangetroffen na een melding van een zedendelict bij een speeltuin. De vermoedelijke dader bleek een onschuldige, dove hovenier, maar werd door een woedende menigte definitief tot staan gebracht. De man is dood, maar niemand hoort hem schreien, niemand kent zijn naam. En op zijn graf blijft het stil.

In het duister van de dagen tussen Kerst en Oud-en-Nieuw klinken twee liederen door elkaar heen. De ene zet ik uit, moe en murw van het kille geschetter van een egocentrische maatschappij die zichzelf tot bloedens toe opzweept harder te lopen dan zijn eigen schaduw. De ander blijf ik neuriën tot de tranen over mijn wangen lopen.

Zalig kerstfeest alsnog en een gezegend nieuwjaar.

Frank G. Bosman is cultuurtheoloog