Wie was de vergeten prinses Marianne van Oranje-Nassau?

Vergeten prinses

Ongelukkig getrouwd zijn we allemaal, je moet er maar iets op verzinnen. Dat was lange tijd de levensopvatting van de meeste Oranje-Nassau vrouwen. Vaak ondergingen ze knarsetandend en stilzwijgend een leven. Op één iemand na: Marianne van Oranje-Nassau, dochter van Koning Willem I. In haar boek De Italiaanse prinses gaat historica Willemijn van Dijk op zoek naar de geschiedenis van deze vergeten prinses.

''Ze had een gewoon prinsessenleven, maar was niet per se gelukkig. Op haar twintigste trouwde ze met haar volle neef. Het was in de normale loop van omstandigheden dat je op een goed moment werd uitgehuwelijkt om bepaalde diplomatieke en politieke belangen te versterken. Het was geen match qua persoonlijkheden, hij was militaristisch en zij was een vlinderachtige cultuurliefhebster. Naar verluidt was hij hardhandig en hield er wat minnaressen op na. Ook werd hij wel eens uit een Berlijns bordeel gevist. Doe het ermee, was destijds de boodschap.''

Maar prinses Marianne vluchtte. ''Het is een metamorfose van een prinses die aan alle voorwaarden voldoet naar iemand die vrij en onvoorwaardelijk gaat leven. In Rome ontpopte ze zich als een patrones van alle Nederlandse kunstenaars. Ze verzamelde een ontzettende museumcollectie. Uiteindelijk werd ze verliefd op de voormalige koetsier van haar vader. Toen ze in 1849 tijdelijk terug was in Nederland, kwam ze erachter dat ze zwanger was. Koste wat het kost wilde ze haar kind beschermen. Ze ging als dekmantel op reis en beviel in het geheim op het eiland Sicilië. Een ze leefden nog lang en gelukkig verhaal, was het zeker niet. Na haar dood is doodgezwegen.''