Raymond van het Groenewoud: 70 jaar en schandalig content
- Nieuws
- Raymond van het Groenewoud: 70 jaar en schandalig content
Er zijn meisjes in zijn leven, altijd nieuwe liedjes en publiek dat van hem houdt. Raymond van het Groenewoud zit 50 jaar in het vak. Ter gelegenheid van zijn zeventigste verjaardag vertelt hij in Kunststof over zijn nieuwe cd, een biografie en over de documentaire die zaterdag 29 februari te zien is op NPO2.
Ze kan zo lekker lopen
De zanger van liedjes als Je veux de l'amour en Meisjes met het zinnetje 'Ze komen zelden klaar, meneer' bracht het lichamelijke in het Nederlandstalige lied.
Van het Groenewoud: "Dat bracht echt wat teweeg, dat had ik volgens sommigen niet moeten zeggen. We zitten nu met #metoo in een moeilijke periode. De vrouw en haar vermogen om te vertederen, te ontroeren en te verleiden; dat is mijn oerbeeld. Nog altijd. Dankzij de vrouw kan ik weg zweven. Dus komt dat terug in mijn liedjes met zinnen als 'Ze kan zo lekker lopen' en 'Ze weet niet wat ze doet en ze doet het zo verschrikkelijk goed'."
'Niet humeurig doen'
14 februari werd hij 70 jaar. Er is nieuwe cd: Speel!, een fotoboek en een heel persoonlijke documentaire gemaakt door Karel van Mileghem, zaterdag 29 februari te zien bij Het Uur van de Wolf. Veel aandacht voor iemand die zegt vooral mensenschuw te zijn.
Van het Groenewoud: "Ik heb het geweten. Ik heb de documentairemaker in mijn leven toegelaten en hij is mij drie jaar intensief blijven volgen. Als je ja zegt moet je meewerken en dan niet humeurig doen."
'Hallo ik ben God niet'
"De regisseur was als eerste een fan, soms op het gênante af. 'Hallo ik ben God niet', dacht ik als eerste. Ik vond mezelf niet zo belangrijk, maar ik weet dat ik met mijn liedjes in het hart zit van mensen in Nederland en Vlaanderen. Bovendien houd ik zelf ook van documentaires en biografieën over zangers. Van mijn eigen helden en heldinnen zijn er altijd dingen die me raken. Het komt vaak neer op gekwetst zijn en dat verwerken in je kunst. Maar ik hoef de documentaire over mezelf niet te zien, over tien jaar misschien."
fotograaf: Dolf Toussaint
Een belangrijk deel van de cd en documentaire gaat over zijn gelukkige jeugd in Amsterdam. "Ik leerde denken en spreken onder de vleugels van mijn Amsterdamse ouders. Ik ben pas vervlaamst vanaf mijn 19-de jaar."
Niet tussen de soep en de patatten
"In de biografie wilde ik toch iets over mijn vader en over Amsterdam zeggen. En ik wilde er ook een lekkere aanloop voor nemen. Niet 'tussen de soep en de patatten' zoals ze in Vlaanderen zeggen. Ik wilde het goed formuleren en een keertje niet relativeren, zoals ik in mijn liedjes vaak wel doe.
Mijn vader is ondergedoken in Brussel omdat hij deserteerde ten tijde van de politionele acties in Indonesië. Zo zijn hij en mijn moeder daar terechtgekomen. Hij werd muzikant, maar was ook een gekweld mens. Hij kreeg te weinig erkenning, vond hij. De schuld lag altijd bij anderen en er was een alcoholverslaving. Hij liet zich te vaak leiden naar het moeras van lelijkheid. Dat is voor mij wel een levensles geweest."
Gerelateerd
