'Benny Lindelaufs verteltalent komt van zijn Limburgse oma'

Dit boek gaat over de zinloosheid van oorlog, over broederliefde, over verlies en vooral over de kracht van verhalen. Het boek met illustraties van Ludwig Volbeda won dit jaar al de Woutertje Pieterse prijs, de Zilveren Griffel en kreeg jubelende recensies. Deze week werd Ludwig Volbeda ook nog eens bekroond met de Gouden Penseel. Een groot succes voor de jeugdliteratuur en voor Benny die lang niet wist dat hij schrijver zou worden:

'Als kind schreef ik al verhaaltjes maar het heeft lang geduurd voordat ik er werkelijk mijn beroep van durfde te maken. Toen ik ernstig ziek werd op mijn achtentwintigste en bijna continu in bed lag heeft het schrijven me eigenlijk gered. Ik schreef elke dag een kort stukje en elke dag een beetje meer. Net zo lang tot ik mijn energie terug had gevonden. Perfecte manier om te overleven en te ontdekken dat ik zoveel levensvreugde en energie van schrijven kreeg. Toen ik ook nog een uitgever vond die mijn werk wilde uitgeven wist ik waarvoor ik op deze planeet was gekomen.'

Dwarsigheid

Het vertellen werd Benny als kleine Limburgse jongen door zijn tantes en oma bijgebracht:

'Mijn oma was wel honderd kilo. Als ze op de sofa zat en spannende verhalen vertelde kroop ik op haar schoot. Dat was als een sofa op een sofa. Alles was zacht, rond en warm aan haar. Ze kwam uit een generatie waarin nog geen tv en radio bestond, de mensen waren gewend om elkaar verhalen te vertellen. Ze had de gewoonte om allerlei sprookjes door elkaar te gooien. Dan waren er opeens zeven kleine geitjes in het verhaal van Roodkapje. Die vrijheid en ook wel dwarsigheid in het vertellen heb ik gelukkig van haar georven!’

Als klein jongetje mocht Benny in de nonnenbibliotheek in het stadje alleen de jongensboeken zoals Arendsoog lezen.

'Ik vond ze nogal saai, die jongensboeken. Al dat gevecht en stoer doen. Uiteindelijk mocht ik toch meisjesboeken lenen toen ik alle jongensboeken uit had. Er ging een wereld voor me open, De dolle tweeling, Pitty op kostschool, ik smulde daarvan, al die emoties, dat vond ik veel interessanter. Gelukkig zijn er nu boeken voor ieder kind, in welke gender dan ook!’