Lidy Blijdorp: 'Het is lotsbestemming dat ik bij de cello terecht ben gekomen'
- Nieuws
- Lidy Blijdorp: 'Het is lotsbestemming dat ik bij de cello terecht ben gekomen'
'Bespeel je cello als een beer met sokken aan.' Lidy Blijdorp kreeg dit goede advies een van haar leermeesters Anner Bijlsma, van wie ze ook haar cello kreeg. In Kunststof vertelt ze over haar debuut-cd Journeyers en de Cello Biënnale die morgen - geheel online - van start gaat. In de uitzending speelt ze solo het stuk Syrinx van Debussy.
Lidy Blijdorp is een jonge celliste met een enorme vertelkracht. Op de Amsterdamse Cellobiënnale werd zij geprezen vanwege haar 'onthutsende muzikaliteit'. In Parijs behaalde ze haar master met de hoogste onderscheiding (1ière Prix avec félicitations, 2011). In 2016 speelde Lidy haar Artiesten Diploma recital aan de prestigieuze Chapelle Musicale Reine Elisabeth, waar ze studeerde bij Gary Hoffman.
Vrijheid in muziek
"Ik speel vanaf mijn zesde jaar, maar je krijgt het nooit echt écht onder de knie lijkt het", vertelt Lidy. "De ene dag gaat het goed en de volgende dag klinkt het weer naar niets. En toch is dat niet frustrerend. Want als je het doel hebt bereikt heb je ook geen vrijheid meer. Dan is het gedetermineerd. Vrijheid in muziek is voor mij dat iets nog niet vaststaat. Het zit in het zoeken en in het vinden, dan gaat de wereld achter de noten open."
Lotsbestemming
"Het is lotsbestemming dat ik bij de cello terecht ben gekomen. Op een voorspeelmiddag schijn ik gezegd te hebben: Dat wil ik! Terwijl mijn moeder piano voor me in gedachten had. Cello is het instrument dat het dichtst bij de menselijke stem ligt en daardoor raakt het meteen. Je kunt er zo veel mee. Ik houd erg van de sfeer in muziek, zoals in veel stukken van Ravel die ik al jaren speel. Het geluid van vogels, een windvlaag of een mistwolk. Luisteraars meetrekken in een magische wereld, het is mooi als dat gebeurt. Het is een wereld waarin alles kan."
Deze cello lijkt dood hout, maar soms denk ik dat ie leeft
Sinds enige jaren speelt Blijdorp op de cello van Anner Bijlsma, de cellist die juli 2019 overleed. "Deze cello lijkt dood hout, maar soms denk ik dat ie leeft. Ik hoor ruimte tussen de noten. Op zijn instrument speel ik automatisch iets rustiger. Omdat Anner er op heeft gespeeld denk ik. Zijn karakter is in het instrument gaan zitten. Ook lijkt het bij sommige stukken alsof het instrument het stuk al kent omdat het zo vaak is gespeeld. Het is er al ingeleefd, zeker bij stukken van Haydn en Boccherini waar Anner zo van hield."
Lidy Blijdorp in Kunststof
Aai over de bol
Lidy: "Als ik bij hem langs kwam voor les was het eerst heel lang thee drinken en praten over wat ik wilde gaan spelen. Hij kon een mop vertellen die zo lang was dat we bij de clou al vijf kopjes thee verder waren. Ik heb van hem geleerd dat het niet om de cellist gaat, maar om de luisteraar en hoe een stuk overkomt.
Proberen het publiek mee te nemen en ze hun dagelijkse problemen te laten vergeten. Ze even in een andere wereld te brengen. Daarbij had hij altijd heel beeldende aanwijzingen. Bedenk dat een loopje in muziek klinkt als een aai over de bol. En als je de noten speelt met dat in gedachte dan klopt het opeens precies.
Hij had het vaak over het begin van de noot en hoe die moest klinken. Hij zei bijvoorbeeld: 'denk aan je eenzame buurvrouw die je een cadeautje gaat brengen. Ze doet de deur open en pakt het cadeautje uit. Ze is heel blij en gaat je bedanken: en de ademhaling die vooraf gaat aan de dankbaarheid: dát is de noot.'"
Journeyers
"Of ik tevreden ben met mijn cd is moeilijk te zeggen. Ik denk het, maar het probleem met een cd is dat het toch echt een momentopname is. Alsof het de definitieve waarheid is als het is opgenomen. En dat is het niet, want elke keer dat je speelt is het weer anders. Alsof de muziek dan in een vierkantje zit en het er niet meer uit kan, terwijl het in mijn hoofd alle kanten op gaat."
Gerelateerd
