Zangeres Shirma Rouse leerde zingen van haar familie en in de kerk

Wie ben je zonder dat je doet wat je maakt?

“Door de lockdown kwam de vraag bij me op: wie ben je zonder dat je doet wat je maakt? Als dat er niet is?", vertelt Shirma over het afgelopen jaar. "Mijn hele sociale leven is verbonden aan het spelen, het zijn ook mijn vrienden. Je deelt je passie, iets wat net zo natuurlijk is als ademen. Het voelt nú al onwennig om samen te zijn."

'Koken is een grote passie'

Shirma heeft de rustige periode benut om een kookboek te maken. “Koken is een grote passie van mij. Ik organiseerde al veel langer Shirma’s Soul Kitchen. Dan kwamen er wel 500 gasten naar het Westergasterrein in Amsterdam. We serveerden daar vier gangen, live muziek erbij, geweldige sfeer. Mensen kwamen naar me toe en wilden weten wat ik maakte. Door corona had ik eindelijk tijd om de recepten op te schrijven.”

“Koken leerde ik van mijn moeder. Zingen heb ik trouwens ook van mijn familie geleerd, vooral van mijn beide oma’s. De ene was Hammond-organist. Ik ging altijd naast haar voeten in de kerk zitten om te luisteren naar haar spel. En mijn andere oma was zangeres. Zij waren mijn idolen. Heel dichtbij.”

Jamsessies in Rotterdam

“Vroeger was de muzikale scene veel levendiger dan nu. De Rotterdamse muziekscene is echt van het samen iets maken. Ik heb daar drie, vier jaar zoveel leuke jams gehad. Elke week met een andere groep artiesten; daar leer je van spelen en je leert heel veel mensen kennen.

Ik ben kritisch. Ik wil ook energie ontvangen. Zelf had ik nooit zangles gehad voordat ik naar het conservatorium ging. Wat ik kon, had ik geleerd in de kerk en door mijn opvoeding. We moesten muziek altijd ontleden bij mijn vader in de auto. Door te spelen met en voor anderen leer je mensen kennen. Muziek maken is op een diepere laag verbonden zijn.”