Eefje de Visser moet zichzelf geloven als ze zingt: 'Anders is het lege poëzie'

Eefje de Visser heeft altijd al willen zingen en muziekmaken. "Ik heb ook de behoefte om woorden te zingen, maar ik heb nooit de behoefte gehad om een losse tekst te schrijven."

Kritisch op taal

Toch zijn de woorden in haar muziek zorgvuldig gekozen. "Ik ben enorm kritisch op taal." Wanneer ze niet geraakt wordt door een tekst of wanneer deze leeg of ongeloofwaardig aanvoelt, gooit ze het weg. "Het is absoluut belangrijk dat ik mezelf geloof, anders is het lege poëzie." Ze heeft de kern pas te pakken als de woorden een uitlaatklep vormen voor haar gevoel. "Dat het klopt met wat er écht uit moet bij mij.”

Met haar muziek en woorden raakt De Visser meer mensen dan alleen haarzelf. Ze lanceerde haar album Bitterzoet dat goed werd ontvangen, maakte er een prachtige concertfilm bij, reeg de ene prijs aan de andere, maar kon vanwege corona nauwelijks optreden. Deze maand zou ze op de festivals Lowlands en Down the Rabbithole staan, maar ook dáár ging onlangs een streep doorheen.

“Ik ben wel gewend om een jaar of anderhalf niet te spelen. Bij mij wisselen periodes van touren en optreden zich altijd af met de stilte om te schrijven.” Tijdens corona schreef ze veel nieuw materiaal. En wanneer ze creëert, begint ze bij de muziek.

Brabbelen

"Ik maak bijna altijd eerst mijn song. De akkoorden, melodie- en zanglijn moeten kloppen." Zonder taal gebeurt er al zo veel in mensen, vertelt ze, en op dat niveau opereert De Visser het liefst. Al schrijvend "brabbelt" ze er in het Engels teksten overheen. "Het Nederlands leidt te veel af, dan let ik te veel op wat ik zing."

Het Engelse gebrabbel slaat nog nergens op, maar er zit al wel een bepaald gevoel in. "Italiaanse muziek kun je ook voelen zonder te weten wat de tekst betekent." Het proces is een intuïtieve beleving en als de muziek staat, dan komt de Nederlandstalige tekst pas. "Ik ben te beperkt in het Engels, daar kan ik mijn hart niet in uitspreken."

Herinnering en fantasie

Wat volgt is een proces van veel dingen uitproberen en weggooien. Vaak begint ze met het oproepen van een herinnering, fantasie of een combinatie van dat. "Pas als dat klankmatig goed zit, of het triggert iets in mij, dan ga ik daarop door."

Waar dat precies eindigt weet ze zelf ook niet, zegt ze. "Ik laat het ontstaan." Vaststaat dat ze met haar beeldende teksten en magische muziek één van de best ontvangen Nederlandse popalbums van de afgelopen jaren heeft gemaakt.