Marlayne Sahupala openhartig over snoepverslaving: 'Hypnotherapie heeft geholpen'

'Dance Dance Dance was het leukste wat ik ooit heb gedaan'

Een van de hoogtepunten in haar carrière is, opvallend genoeg, niet het Songfestival, maar het dansprogramma Dance Dance Dance. "Ik was als tiener best stevig en onzeker over mijn lichaam," vertelt Marlayne. "Als ik dan vooraan moest dansen van mijn docent, vond ik dat doodeng."

Toch besloot ze zich aan te melden toen ze het programma op televisie zag. "Ik heb zelf gebeld: ik wil meedoen! Toen ik auditie mocht doen en werd geselecteerd, was ik gek van geluk."
De intensieve training – vier uur per dag, vijf dagen per week, drie maanden lang – maakte diepe indruk. "Dat krijg je nergens anders in je leven. Het voelde als revanche: kijk, ik kan het toch. Ik bloeide helemaal op."

Inmiddels danst ze door een schouderblessure niet meer. "Maar toen het programma voorbij was, wist ik meteen: ik wil weer dansen."

Teleurstelling op het Songfestival

Ze eindigde achtste op het Eurovisie Songfestival met het nummer One Good Reason, lager dan de bookmakers hadden voorspeld. De nasleep liet bij haar een bittere nasmaak achter.
"Tot het podiummoment was het halleluja, maar daarna had ik het gevoel dat het team me liet vallen," zegt ze. "Er ontstond afstand, alsof ze dachten: oké, bedankt, doei. Het voelde nep. Zo leer je ook hoe het kan gaan in die wereld."

Snoep, alcohol en een nieuwe carrière

Tijdens haar tijd bij Hart van Nederland merkte ze dat ze zich steeds moeilijker kon beheersen rond de snoepschaal op de redactie. "Elke keer dacht ik: zal ik wel of niet iets pakken? Aan het eind van de dag deed ik het toch en baalde ik."

Om haar snoepverslaving aan te pakken, kwam ze bij een hypnotherapeut terecht. "Die verkocht audiobestanden die ik elke dag 20 minuten moest luisteren. Na een paar dagen merkte ik al verschil." Ze raakte zo gefascineerd dat ze zelf opleidingen ging volgen – inmiddels is ze zelf hypnotherapeut.

Is ze verslavingsgevoelig? "Met alcohol dronk ik in het weekend twee à drie glazen per dag, vaak meer dan ik mezelf had voorgenomen. Dan zei ik 'vandaag niet meer', maar 's avonds ging er toch weer een flesje open." Dat patroon werd steeds hardnekkiger, totdat ze vier jaar geleden helemaal stopte. "Sindsdien voel ik me goed, rustig en fijn. Ik kijk niet eens meer naar de schaal snoep."