Rondom het peloton | Nederlandse stad

Pau is voor de 69-ste keer etappeplaats. Het begint uit te lopen op de stad met een mooie geschiedenis aan Nederlandse overwinningen: Bordeaux. Toch was Pau Bordeaux voor met een eerste Nederlandse zege. Theofiel Middelkamp won er in 1938. Veertig jaar later won Henk Lubberding. In 1980 volgde Gerrie Knetemann. Erik Breukink werd na zijn ritwinst van 1987 al in 1988 gevolgd door Adrie van der Poel. Leon van Bon was in 1988 de laatste. Dylan Groenewegen slaagde er anno 2017 niet in de reeks voort te zetten, maar toch blijft ook Pau een Nederlandse stad.

Pau is ten eerste een plaats met grote kosmopolitische grandeur. Schrijvers als Victor Hugo en Stendhal namen er graag de trein naartoe. Vanwege het goede klimaat kwamen er in de late negentiende eeuw ook veel rijke Engelse toeristen op af, vluchtend voor de stank van hun steden. Voor hen verrezen hotels als grote suikertaarten aan de bergpanoramaboulevard die Napoleon had laten aanleggen. De Place Royale ligt hier in hoog Pau te pronken als het mooiste plein van de stad. In laag Pau haalt de Place de Verdun het er niet bij, ondanks de recente renovatie.

Een bijzondere Pau-vlakte is het Parc Beaumont, een ruimtelijk groen park met veel bomem tegenover het Palais Beaumont, met aanpalend Casino. Ze hebben er regelmatig het Village Départ neergezet. De ploegbussen parkeerden daar dan vlak voor, gadegeslagen door de betoverde Tourfans. Zo ook in 2007. Toen hing er een bijzondere spanning. Rabobank-kopman Michael Rasmussen was de vorige avond met de gele trui uit de Tour gezet door Theo de Rooij, omdat hij had gelogen over zijn whereabouts. Het was voor het eerst dat deze term ook in Nederland grote bekendheid kreeg. Bij de Rabo-bus ging ik wat rondvragen. Het werd me rap duidelijk. Ook in het Utrechtse hoofdkantoor was het vertrouwen in de Deen verdampt.

De overige jongens wilden ook niet meer starten. Na een nacht vol drank gingen ze toch. Op weg naar het presentatiepodium werd Michael Boogerd uitgejouwd door een Franse toeschouwer. Fotograaf Klaas-Jan van der Weij stond er vlakbij en drukte af op het moment dat de getergde Haagse renner uithaalde naar de Fransman.

Het was ver voor Michaels eigen bekentenissen. Hij had gedaan wat velen deden, uit pure wanhoop om bij te blijven. Net als Thomas Dekker die hechtte aan Boogerds adviezen.

Het is alweer tien jaar geleden, maar het voelt als de dag van gisteren. In het Parc Beaumont moet nog een herdenkingsplaquette voor die vuistslag komen.