Zit stotteren in de genen of is het een keuze?

Wiggers is zo goed als stottervrij, maar dat was niet altijd zo. "Toen ik nog stotterde, was het heel lastig", vertelt hij. "Ik vond het heel moeilijk, vrienden maken ging ook lastig. Ik zocht eigenlijk manieren om het te ontvluchten. Ik was heel goed in badmintonnen, dus ik ging juist veel sporten. Presenteren en voorlezen vond ik minder leuk en daar lag ik ook echt wakker van." Volgens Wiggers houden stotteraars zich meestal ook groot over hun vervelende ervaringen die ze meemaken vanwege het feit dat ze stotteren.

Erfelijk

Maar is stotteren eigenlijk iets erfelijks? Eising doet daar onderzoek naar en volgens haar kunnen we zeggen dat het inderdaad een rol speelt. "Ik doe onderzoek naar het DNA en de genetica van stotteren. We weten al dat kinderen die familieleden hebben die stotteren, een grote kans hebben om zelf ook te stotteren. Dus het is zeker erfelijk."

Wiggers stemt toe en bekent dat zijn eigen oma ook stotterde. Hoewel zijn oma ook stotterde, veranderde dat niet veel in de emotionele situatie van Wiggers. "Binnen de familie werd er niet echt over gepraat. Ik heb er dus ook niet met mijn oma over gepraat. Het was soort van een taboe", vertelt hij.

Spraaktherapieën

Volgens Eising staat het dus vast dat stotteren erfelijk is. Maar betekent dat dan ook dat je er niks tegen kunt doen? "Zeker niet, de kans is genetisch bepaald dat je gaat stotteren, maar dat betekent niet dat je niks kunt doen", aldus Eising. "Er zijn allerlei therapiemogelijkheden om ervan af te komen. Maar het is niet zo dat het voor iedereen werkt." Volgens Eising is het ook belangrijk om onderscheid te maken hoe stotteren impact heeft op iemand en diens leven: "Het ontstaan van stotteren en hoe de omgeving invloed kan hebben op iemand die stottert, zijn twee verschillende dingen."

Wiggers kan uit ervaring spreken. Hij heeft verschillende soorten spraaktherapieën gevolgd en nu heeft hij zijn eigen manier gevonden om ermee om te gaan. "Ik probeer er gewoon zo min mogelijk aan te denken. Of ik pas een spreektechniek toe, bijvoorbeeld langzamer gaan praten. Dan gaat mijn gesprekspartner als het goed is ook wat langzamer praten."

Verdere tips heeft Wiggers zeker ook: "Vraag aan je gesprekspartner als hij stottert, wat hij fijn vindt. De één vind het fijn als je aanvult, de ander wil graag wat geduld." Volgens hem wordt die vraag vaak vergeten, terwijl zo'n simpele vraag er juist voor kan zorgen dat mensen zich op hun gemak voelen.