Het Mediaforum met Hasna el Maroudi en Zoë Papaikonomou

Aan tafel zitten Hasna el Maroudi, Zoë Papaikonomou en Spraakmaker Marja Wagenaar.

Het mediamoment van Papaikonomou gaat over een artikel in OneWorld wat haar aandacht trok. ‘’Het ging over racistisch en koloniaal taalgebruik in kranten en dagbladen en hoe je daarmee omgaat.’’ Papaikonomou verwijst ook naar haar eigen boek en de conclusie die ze drie jaar geleden al had getrokken, ‘’er is niet écht beleid, maar wel een stijlgids bij sommige kranten. En daarbij laten de meeste hoofdredacteuren het toch ook wel individueel bij redacteuren’’, aldus Papaikonomou. Wat kan volgens haar een oplossing zijn?

Het mediamoment van el Maroudi gaat over een wob-verzoek waar ze inmiddels al 12 weken mee bezig is. ‘’Een lange adem is prima, maar dit is toch wel Nederland! Ik heb altijd het idee dat we de vrijheid van pers en transparantie hoog in het vaandel hebben, maar Nederland is vorig jaar gezakt in de ranglijst naar nummer 5,’’ aldus een gefrustreerde el Maroudi. Spraakmaker Marja Wagenaar noemt dit een ‘openbaarheidsoppurtunisme’. ‘’Nederlands is een heel leuk, transparant land, maar wel een quasi transparant land’’, volgens Wagenaar.

Verder komt de laatste aflevering van Zondag met Lubach aan bod. Want na 6,5 jaar en dertien seizoenen kwam er gisteren toch echt een einde aan. Ruim 1,8 miljoen mensen hebben gisteren de uitzending bekeken. Hoe hebben de forumleden naar de laatste uitzending gekeken en wat staat ze vooral bij van 6,5 jaar? ‘’Het is wat mij betreft ook wel wat journalistiek zou moeten zijn’’, aldus Papaikonomou. Ook Wagenaar is zeer te spreken over de show, ‘’Lubach zet dingen scherp, die scherp gezet moéten worden.’’

En tot slot komt de situatie van gisteren ter sprake. Twee journalisten werden aangevallen toen zij verslag wilden doen vanuit kerkgemeenschappen op Urk en in Krimpen aan de IJssel. Hoe erg dat is, daar is inmiddels genoeg over gezegd. De forumleden praten hier dan ook over met een journalistieke bril op. Hoe pak je het als journalist nou aan als je hier verslag van wilt doen? Papaikonomou wil één ding in ieder geval duidelijk hebben, ‘’er zitten heel veel kanten aan, maar je kan niet altijd geweld voorkomen’’. En kijkt el Maroudi naar deze situatie?