Wat nou, vrijheid?

Op Bevrijdingsdag vieren we onze vrijheid. Toegegeven, niemand bezet ons. Maar zijn we daadwerkelijk vrij, of gaan we gebukt onder het hardvochtig regime van dictators als de Baas en de Agenda?

Zijn werkende mensen op kantoren vrijer dan decennia geleden. Dat is de vraag die dr Kelder voorlegt aan zijn tafelgasten, filosoof Bas Haring, sociaal wetenschapper Linda Duits en auteur slash voormalig gesjeesd Zuidas-advocaat Fleur Brockhus.

Water

Allereerst moeten we vaststellen vrijheid niet echt meetbaar is. “Er is geen maat voor vrijheid,” legt Haring uit. Het gaat om iets wat je ervaart. Hij vergelijkt vrijheid met water. “Het is misschien wel het belangrijkste stofje voor de mens, maar als je er heel veel van hebt dan ben je bereid er wat van in te leveren voor iets anders.” Duits kan zich goed vinden in die vergelijking. “Vrijheid willen we opgeven voor zekerheid, in de vorm van geld.”

Zelf-opgelegde slavernij

Ze is dubbel afgestudeerd jurist en werkte zich twee jaar uit de naad bij een advocatenkantoor aan de Zuidas in Amsterdam. Ze begon met enthousiasme, maar dat veranderde snel. “Je moest er altijd zijn, voor mijn gevoel. Geen privé-leven. Altijd werken. Cliënt gaat altijd voor,” zo beschrijft Brockhus haar tijd daar. “Het voelde voor mij heel onvrij.” Zelf-opgelegde slavernij dus, concludeert dr Kelder.

Na twee jaar nam Brockhus een week vakantie met vriendinnen. Daar kwam ze tot het besef dat ze niet op kantoor was. En dat die mogelijkheid dus bestond. “Een gekke gewaarwording” zegt ze. “Ik ben een vrij mens. Dat was echt een besef dat was daarvoor gewoon niet in mijn opgekomen.”

Brockhus schreef een boek over het hectische leven van een advocaat-stagiair op de Zuidas.