Opinie & Commentaar

Tennis in donkere stilte

foto: ANPfoto: ANP
  1. Nieuwschevron right
  2. Tennis in donkere stilte

In een van mijn ochtendkranten, het Haarlems Dagblad, werd gisteren (vrijdag) geen woord besteed aan het ABN Ahoy Rotterdam tennistoernooi. In Trouw werd heel kort stil gestaan bij de uitschakeling van de Belg David Covin. Dat gebeurde in 15 regeltjes. Een iets groter verhaal stond afgedrukt met Ahoy-directeur Jolanda Jansen die in de nabije toekomst keek. Over tennis en tennisuitslagen was de vangst in de misschien wel beste krant van Nederland uiterst mager.

Ahoy, het grootste, oudste en leukste tennistoernooi dat al decennia terechte lof verdient vanwege haar uitstraling en het feit dat je wereldtennistoppers op iets meer dan anderhalve meter afstand kunt zien en ook kan aanraken en ze kunt bewerken met de o zo leuke 'selfies'.

Door de jaren heen stond het ABN-toernooi garant voor goed, mooi en soms sensationeel goed tennis met een werkelijk resem aan toernooiwinnaars van naam, verrassingen, een bommelding van allure en voor de Nederlandse sport een geweldige opkomst van het hongerige tennispubliek. Een weekje Ahoy leverde vaak, zo niet altijd, honderdduizend plus betalende bezoekers.

Klinkende namen

En Rotterdam was ook het toernooi waar je sportieve BN'ers in het finale weekend goed in beeld kon krijgen. Welke zanger van naam peuterde daar aan zijn neus en met wie was die voetballer gekomen en wie zat er nu naast die minister, was dat zijn eigen vrouw?

Zet deze namen in je geheugen vast: Ashe, Okker, Krajicek, Siemerink, Connors, Borg, Vilas, Mecir, Edberg, Becker, Ivanisevic, Kafelikov, Federer, Murray, Del Potro en Montfils. Niet slecht, nietwaar? Dat zijn nog eens klinkende namen als winnaars.

Ik vergeet nooit de aflevering van 1987. Op zondagmiddag stonden Stefan Edberg en John McEnroe tegenover elkaar; beter kon je ze niet krijgen. De Zweed speelde waanzinnig leuk tennis, de Amerikaan werd bozer en bozer om zijn eigen tekortkomingen, de Zweed won (3-6/6-3/6-1) en McEnroe weigerde ostentatief een live-interview voor de NOS-televisie en voor de afwachtende mensen in propvolle zaal.

Gezegd dient te worden dat hij een half uur later zijn excuses bij mij kwam aanbieden voor zijn slechte gedrag…als ik nog vragen had? Zo was hij dus ook.

Stil

Nu loopt Ahoy 2021 bijna af en is het stil rond de Rotterdamse tennistempel. Er is geen mens te bespeuren en de oorzaak kennen we. Hoef ik ook verder niets over uit te leggen.

Feit is wel dat afgelopen week duidelijk is geworden dat toptennis zonder publiek een verloren zaak is. Voor velen toch, want de oorverdovende stiltes na prima passeerslagen zijn legio. Niemand reageert in de grote donkere zaal, heel soms klapt een onzichtbare coach vanuit het behang, maar als ooit duidelijk is geworden dat topsport en toptennis niet aantrekkelijk zijn zonder hoor- en zichtbaar publiek, dan was het dit toernooi wel.

Donkere Rotterdam

Ik had te doen met toernooidirecteur Richard Krajicek: hij was aan handen en voeten gebonden en kon niets anders dan toezien hoe in een somber aandoende stilte in een m.i. net iets te donkere zaal, spelers van wereldklasse tegen een bal stonden te meppen. De pregnante stilte rondom de partijen, het holle geluid van een stuiterende bal en het totaal ontbreken van welke sfeer dan ook, rechtvaardigde de vraag: was het een goed idee geweest dit toernooi onder deze omstandigheden toch te laten doorgaan.

Was dit geen antireclame? Welke televisiekijker durfde het aan om gezellig een volle middag of volle avond naar het donkere Rotterdamse decor te gaan zitten kijken?

Tennis, zoals verleden seizoen ook al duidelijk werd, kan niet zonder publiek uitgevoerd worden.

Een goede service of een passerslag van jewelste vraagt om een reactie van de mensen rond de baan, zowel in beeld als qua geluid: applaus, enthousiasme, een gil, geroep, actie, blijheid, verwondering, emotie.

De doodse stilte na een fijnbesnaarde stop-volley van Borna Coric deed pijn aan je oren. De zwaarwegende stiltes bij het zitten tussen games in waren om knettergek van te worden; de somberheid van de ineens in halve duisternis gevatte omgeving, was te veel.

Krentje in slappe pap

Ik denk niet dat Krajicek en zijn opdrachtgever ABN tevreden waren met deze uitvoering van Ahoy.

Ook al niet omdat een behoorlijk aantal 'namen' in stilte en snel door de achterdeur het toernooi verlieten. Om welke reden dan ook: ze verdwenen.

Wie?

Uhhh…Medvedev (eerloos), Zverev (slap en ongeïnspireerd…hij zei dat de ballen niet goed genoeg voor hem stuiterden), Baitista Augut (eerloos), Wawrinka (nauwelijks opgemerkt, speelde hij echt?) Murray (nog steeds op zoek naar zichzelf), Goffin (moe?)…

Ja, er was wellicht een verrassing in de figuur van de Amerikaan Tommy Paul, maar dat was een krentje in de slappe pap.

Zelfs de Griek Stefanios Tsitsipas struikelde bijna over de Pool Hubert Hurkacz, maar bleef nog net in de benen. Als hij ook van het toneel was verdwenen had Krajicek wellicht zelf nog….neen, natuurlijk niet, geintje.

Recht op baaldag

Topsport vraagt om topspelers in een topomgeving en als mannen van naam even niet thuis geven, dan is zoiets vervelend. Het komt in de mondiale tennissport vaker voor en Rotterdam staat hierin niet alleen. Toch was de armada van semi-toppers die voortijdig vertrok dit maal opmerkelijk en storend. Een man als Zverev hoort zich te schamen voor zijn optreden en wat deed de finalist van Melbourne, Danill Medvedev, eigenlijk in Ahoy? Was het wat wielrenner Gerrie Knetemann vroeger weleens zei: "Ik was stoffelijk aanwezig."

Iedere sporter heeft recht op baaldagen in zijn of haar sportleven, maar liever niet op wedstrijddagen. Het snel wegvallen van “namen” maakte Rotterdam 2021 eigenlijk nog een graadje zuurder voor de sponsor, de toernooidirecteur, de televisie-organisaties die het aandurfden “live” te gaan en het kijkerspubliek.

Ik heb niet alle cijfers kunnen zien, maar veel mensen waren het tot en met donderdag niet. Een paar tienduizenden, ongeveer de aantallen van kookprogramma’s uit Australië of (vroeger) het testbeeld.

Ahoy tennis verdient veel en veel beter, maar helaas zat het er dit jaar niet echt in. Jammer, driewerf jammer.

Nog een aantekening dan maar: mogen de commentaarstemmen bij de wedstrijden toebehoren aan óf Marcella Mesker, óf Kristie Boogert óf Mariete Pakker.

Gewoon omdat zij de besten in Nederland zijn en dat helpt al een stuk.

Download de NPO Radio 1-app

Met onze app mis je niks. Of het nou gaat om nieuws uit binnen- en buitenland, sport, tech of cultuur; met de NPO Radio 1-app ben je altijd op de hoogte. Download 'm hier voor iOS en hier voor Android.

Ster advertentie
Ster advertentie