Opinie & Commentaar
AVROTROS

Oh, Canada

foto: AFPfoto: AFP
  1. Nieuwschevron right
  2. Oh, Canada

IJshockey is de nummer één sport in Canada, nietwaar? Ja. Lacrosse volgt dan, maar er is bijna geen Nederlander die weet hoe die sport er überhaupt uitziet. La wat? Lacrosse? Geen idee. Tennis dan? Sinds een paar dagen is tennis ineens aan de Canadese horizon verschenen.

Na de overwinning van de piepjonge Bianca Andreescu in Indian Wells, hebben twee Canadese, mannelijke teenagers zich geplaatst voor de halve finales van het grote toernooi in Miami. Als u geen habitue bent in de tenniskolommen dan moet u wel even aan de namen wennen: Felix Auger-Aliassime en Denis Shapovalov.

Niet herkend

Laat ze vanmiddag op de Coolsingel of in de Kalverstraat los... Niemand zal ze herkennen, helemaal niemand. Laat ze over South Beach in Miami lopen, dan heeft ook het Amerikaanse blingbling-publiek geen idee wie deze heren zijn. Pas een paar kilometer landinwaarts, bij het tennistoernooi, zijn hun namen bekend. Maar hebben we deze jonge kerels al echt goed kunnen zien?

Ja, als je graag naar de nachtelijke uitzendingen bij Fox Sports wilde kijken. Neen, als je daar geen tijd of puf voor had. Eerst even die winnares van Indian Wells, die ook onbekende Bianca Vanessa Andreescu beschrijven. Geboren uit Roemeense ouders die in eigen land afstudeerden om in Canada goede banen te zoeken en te krijgen. Daar, in Mississauga, Ontario werd Bianca geboren.

Canada bleek toch niet alles te zijn voor de familie die terug verhuisde naar Roemenië. In de tennisschool van Pitesti sloeg Bianca haar eerste balletje toen ze zeven jaar oud was en de rest lijkt geschiedenis te gaan worden. Ze is nu negentien en mept hard, snel en goed. Ze wint een groot WTA-toernooi met fris-van-de-lever-spel, haar bijgebracht door de voormalige Franse vedette Nathalie Tauziat. Ze is niet bepaald bang uitgevallen, maar wel (zoals dat heet) injury-proned.

Gevoelig voor blessures. Ze heeft inmiddels zo'n twee miljoen bij elkaar gemept en bekijkt het leven van de uiterst vrolijke kant. 'Bibi' zoals iedereen op de tour haar noemt werd opgevoed door twee Roemeense oma's. Dat kan nooit slecht zijn. Ze denkt in en spreekt vloeiend Roemeens en er leeft een lichte vleug van die taal in haar Engels. Hoewel één zege nog geen lente maakt in de topsport, durven kenners het wel aan haar een mooie toekomst te voorspellen.

De mannen

Dan die mannen. Felix Auger-Aliassime komt van een Frans-Canadese moeder en een vader die uit Togo vertrok om scholing, succes en een toekomst in Canada te vinden. Zoonlief werd opgevoed in l'Ancienne-Lorette, vlakbij Quebec City, na geboren te zijn in Montréal. Hij denkt in en spreekt dus Frans en heeft een aandoenlijk leuk alo-alo Engels aangeleerd dat zeer ontwapenend werkt in interviews.

Hij kreeg een speelgoedracket in handen toen hij vier jaar oud was. Sinds 2014 speelt hij via het Canadese Trainings Center, een opleidingsinstituut waar bijvoorbeeld ook Eugenie Bouchard en Francoise Abanda (ouders uit Kameroen) langs gingen alvorens ze over de wereld gingen trekken.

Bouchard kon haar sportieve verwachtingen nooit echt waar maken, maar vindt tegenwoordig als (bloedmooi) model veel goed betaalde opdrachten en speelt nu tennis op een lager pitje. Maar dat National Trainings Center zou eens goed onder de loep moeten worden genomen. Wat en hoe doen ze het daar? Als je ziet welk een goede jeugdspelers daar vandaan komen... Laat iemand van de KNLTB daar eens op spionage-onderzoek uitgaan!

Bescheiden

Auger-Alissime is bescheiden, oogt bescheiden, speelt bescheiden, maar heeft wel de halve finale van een 1000-toernooi behaald, nadat hij eerder dit jaar, in Rio de Janeiro finalist was in een groot ATP-toernooi (en verloor van Lazlo Dere).

Naar hem kijken is van hem genieten. Hij streelt de bal, vindt vaak leuke oplossingen voor moeilijke problemen en blijft rustig, ook bij tegenwind. In Rotterdam zag men hem al een keer bij de grote mensen meedoen; hij kon dat vrij makkelijk aan. Gravel heet zijn beste ondergrond te zijn, maar hij heeft ook al gezegd dat welke soort grond onder zijn voeten hem niet uitmaakt: hij houdt gewoon van het tennisspelletje en waar hij dat kan spelen gaat hij er ook spelen. Neen, hij is geen harde mepper; het woord fijnbesnaard kruipt op als je hem ziet spelen. En hij heeft ook iets laconieks in zijn hele voorkomen; je ziet hem bepaald niet af dat hij een topspeler in wording is. Zijn prijzengeld tikt nu tegen de zeven ton aan.

Denis Shapovalov is ook weer een kind van buitenlanders die geluk gingen zoeken in Canada. Pa en ma komen uit Rusland en verlieten de chaos na het uiteenvallen van de SU om een klein huisje in Tel Aviv te gaan bewonen. Daar werd Denis geboren, maar voor hij kon lopen woonde het manneke al in Vaughan, Ontario. Hij begon als vijfjarige tennis te spelen, werd opgepikt door de bekende tennisschool en werd snel goed. Snel heel goed. Versloeg in één toernooi Del Potro en Nadal en bleef een tijdje lachen.

Op zijn bankrekening staan nu bijna drie miljoen dollar en insiders zien in hem een vaste bewoner van het top-tien huis bij de mannen. 'Shapo' woont inmiddels legaal op de Bahama's en verbaast de tenniswereld met zijn allround spel. Zijn taal? Hij gaf zijn eerste grote interview aan Eurosport in het Russisch. Geen probleem.

Een fraai verhaal

Over die twee mannen, Shapovalov en Auger-Aliassime, bestaat een fraai verhaal, hoewel de twee nog jong (19 en 18 jaar oud) zijn en nog niet heel erg veel hebben meegemaakt. Verleden jaar tijdens de US Open troffen ze elkaar in de eerste ronde. Twee vrienden dus, afkomstig van dezelfde trainingsgronden, opgevoed in de Canadese trainingsschool. Ze wonnen beiden een set, maar toen moest Auger-Aliassime opgeven. Hij was of uitgedroogd en hij had een hart dat op hol sloeg en de arts die hem op de baan bezocht, gebood hem te stoppen en zich te laten controleren.

Er werd nog een game gespeeld, maar toen moest hij opgeven. Ondersteund door zijn vriend Shapovalov waggelde hij het veld af; het was bijna eng om naar te kijken. Shapovalov zette zijn maatje op een stoel en maakte het aanwezige publiek attent op het feit dat de wedstrijd gestaakt werd. Hij vroeg applaus voor de man die nu als een dood vogeltje toekeek. Het publiek begreep de situatie en gaf beiden een ovatie.

Dus? Conclusie: kom van verre naar Canada, spreek een andere taal, zoek je geluk, ga tegen een bal slaan en het komt goed. Deze woorden werden opgetikt voordat de halve finales gespeeld werden in Miami. Over hun halve finalewedstrijden kunt u te weten komen via uw nieuwsvoorziening naar keuze.

Maar u bent gewaarschuwd voor de toekomst: let op die Canadese jongens en die jonge vrouw die behoorlijk stevig kunnen tennissen. Een genot om naar te kijken en geef ons een deugdelijk opleidingsinstituut in Holland. Misschien zelfs wel voor kinderen wiens ouders naar Nederland kwamen om een betere toekomst te hebben. Kinderen die aan sport gingen doen. Kinderen die plezier hebben in sport. Kinderen die willen excelleren.

Over Mart Smeets

Mart Smeets is radio- en televisiepresentator, journalist en sportcommentator. Iedere zaterdag beschouwt hij voor EenVandaag gebeurtenissen en verhalen uit de sportweek, en zaken die daar aan verwant zijn.

Ster advertentie
Ster advertentie