De schoonheid, het raadsel en het geloof

Het Café du Moulin was nog dicht, halverwege de middag dus liep ik naar de kerk. Een Tourvolger moet wat, om vertroosting te vinden. Die Église van de Paroisse La Croix-Saint-Pierre, de parochie van het Kruis van Sint-Pieter is een van de andere markante punten in Arpajon. Ik besloot om naar binnen te stappen, niet alleen voor de koelte, maar ook voor de kalmte en na te denken over het geloof, vooral het geloof van Frankrijk.

Het is een sneu land geworden, la France, ik heb ermee te doen. Aanslagen, aanslagdreiging, permanente sociale verscheurdheid. Het is een land om voor te bidden, vooral in een zondvloed van gevloek. De Tour brengt als elk jaar veel zomerse verlichting – ik heb het gisteren weer gezien wat er gebeurt als Frankrijk de problemen voor even de rug toe keert door langs de weg te gaan staan van de Ronde. Het wielrennen is minder met epo beladen, maar het blijft opium voor het volk.

Nóg is er een betere remedie voor de Franse blues: les Bleus, de Franse équipe op het EK-voetbal. Nu gaat het over het geloof in vedetten als Antoine Griezmann en Paul Pogba en de wijsheid van Didier Deschamps. Er is véél geloof nodig voor de halve finale van vanavond tegen Duitsland, met gelouterde spelers als Jérome Boateng en Bastian Schweinsteiger, onder leiding van broekfrotter Joachim Löw.

In de kerk van Arpajon-sur-Cère herinnerde ik me wat ik op Radio Monte Carlo had gehoord aan vooroverpeinzingen. De teneur onder de Franse gasten was dat Duitsland licht favoriet is. Met zulk geloof is het lastig winnen. Vandaag kwam er een enquête overheen die uitwees dat een meerderheid van het Franse volk les Bleus de finale ziet halen en winnen. Vanavond moet blijken of dat geloven, of dromen is.

De pastoor had geen televisiescherm in de kerk aangebracht, dus voor de aardse werkelijkheid van de Tour reed ik naar Bar le PMU, zo’n paardengokkerskroeg. Ik was zo’n beetje de enige klant die naar de etappe keek. Geloof me: tegen Duitsland zal het uitpuilen in dit café, in een nieuwe eredienst voor Frankrijk.

Sport kan bijzonder leuk zijn voor de stemming in een land, maar het is een illusie dat het lot van een natie afhangt van sport. Het kan verlichting en troost brengen, zeker. Neem België: groot is het verdriet om de afgang van de nationale voetbalploeg, maar dan klimt Van Avermaet als een duivel in het rood naar de etappezege en het geel. Zoiets heb ik nog niet van gezien van een Nederlandse coureur, om het zomerse gemis van Oranje te doen vergeten.

Daar dachten ze allemaal niet aan in Arpajon-sur-Cère. Een stoere gemeentewerker op een Manitou-heftruck reed de hekken naar het Village Départ, allemaal voor het mirakel van het dorp aan de rivier.

Tour de Jeroen
Jeroen Wielaert is voor de dertigste keer onderweg in Frankrijk. Hij vertelt eigenzinnige omgevingsverhalen over de culturele en sportieve kruispunten van de Tour de France. Waarde Grote Ronde komt, is hij al geweest...