Hennie Kuiper en zijn 'superknecht' José de Cauwer zijn na vijftig jaar nog steeds kameraden

Hun vriendschap bleef bestaan toen het leven moeilijk was. "Ik heb dingen gedaan waar ik spijt van heb", vertelt Kuiper. "Toen zijn eerste vrouw ernstig ziek was en heen ging, heb ik zoiets gezegd van: heel erg, maar we moeten verder. Ik gaf hem geen rouwproces." Keihard, noemt hij het niet nu: "Ik kon het zelf geen plaats geven, ik kon niet troosten, het zat toen gewoon niet in mij." Hij denkt dat het uit zijn opvoeding komt, vertelt de tukker: "Ik heb het nooit geleerd. Je moest dingen maar accepteren."

De Cauwer kan het zich nog herinneren. "Ach, hij is verbeterd, hij is veranderd. Hij kan nu veel meer medeleven tonen", zegt hij nu. "Toen was hij echt van fietsen, fietsen, fietsen. Waarschijnlijk zat hij te denken aan een koers die nog moest komen… Hij was gewoon afwezig." Hij stopte de vriendschap niet, vertelt hij: "Als ik had aangevoeld dat het ‘ikke en de rest kan stikken’ was, was dat misschien zo geweest, maar dat was het helemaal niet."

Hun vriendschap is erg bijzonder. "Ik vond bij José een bepaalde geborgenheid", vertelt Kuiper. De Cauwer vindt dat hun vriendschap door de jaren heen 'gegroeid' is. "Door Hennie groeide mijn zelfvertrouwen." Als Kuiper succes had, was het ook een beetje De Cauwer's succes, vertelt hij.

Levensles

In de podcast wordt gezocht naar levenslessen. Kuiper: "Wanneer je iemand ontmoet, waar je het voor hebt staan, doe er dan ook moeite voor. Dat is rijkdom." De Cauwer: "Laat iedereen in zijn eigen waardigheid. Probeer niet je eigen ding door te drukken."