Trainer Wiljan Vloet werd directeur van een veerdienst: 'Ik wilde meer betekenis hebben'

Vloet was te gast in Goed Werk, de podcast waarin met mensen wordt gepraat die een bijzondere carrièreswitch maakten.

Van wekelijks knallen voor duizenden toeschouwers naar een rustige veerboot is namelijk nogal een overgang, vertelt Vloet. Hij miste het wel: "Het is echt een verslaving. Ik ben echt aan het afkicken geweest", vertelt hij. Het moment dat de spelers in de catacomben staan, met name. "Dan voel je de adrenaline door je lijf gaat, waarbij alles tegelijk door je hoofd spookt. Die spelers die tegen elkaar schreeuwen, die het veld opgaan. Als een wedstrijd over was, keek je alweer uit naar de volgende keer dat we weer in de tunnel stonden."

Betekenis voor anderen

De voetbalwereld is egoïstisch, merkte Vloet. "Ik ben 20 jaar hartstikke egoïstisch bezig geweest", vindt hij. Voordat hij in de voetballerij terecht kwam, was hij hulpverlener, iets waar hij naar terug verlangde. "Ik wilde weer betekenis geven voor andere mensen", vertelt Vloet. Dit vond hij in eerste instantie bij de Roparun, een goede doelenorganisatie die geld inzamelt voor palliatieve zorg. "Als je in een hospice of een kinderziekenhuis komt, dan zie je wat de betekenis van je werk is. Dan gaat niet meer om Wiljan Vloet, maar om wat je voor anderen kunt betekenen. Dat voel je."

Na zijn tijd bij de Roparun kwam hij dus terecht in Zeeland. "Ook dat is wat doen voor andere mensen", vindt hij. Hij wil mensen een mooie dag bezorgen. "Het is toch hartstikke mooi om positieve reacties van passagiers te krijgen? Dat zij en hun kinderen het fantastisch hebben gehad?"

Vloet heeft ondertussen grootste plannen: de Westerschelde Ferry moet een mooi dagtripje worden, in plaats van alleen maar een overtochtje. Zijn ogen glinsteren terwijl hij in de podcast vertelt.