Linkse soap

Bij de PvdA lijken ze de onderbuurman in het Kamergebouw niet te (willen) begrijpen. Vooral de belofte van Klaver om niet langer tegen begrotingen in de Eerste Kamer te stemmen: "Dan wordt het een strijd tussen coalitie en oppositie. Dat wil ik doorbreken", stuit op groot onbegrip. Asscher reageerde tijdens de Algemene Beschouwingen al geïrriteerd op Klavers pleidooi en op de bijval die hij ontving. "Ik begrijp de tevredenheid niet. Voor mij gaat de politiek om strijd. Ik wil wel degelijk winnen, niet voor mezelf, maar voor de mensen waar ik voor op kom."

Het dreigement van Asscher om de onderwijsbegroting te torpederen teneinde hogere salarissen in het basisonderwijs af te dwingen, krijgt pas slagkracht als GroenLinks meedoet. Helaas. Met zijn pleidooi voor 'nieuwe politiek' sloeg Klaver dus ineens alle wapens uit handen van zijn linkse broeder. "Lekker dan", mopperen sociaaldemocraten.

Boze bovenburen

Bij GroenLinks kunnen ze wel lachen om de 'boosheid' van hun bovenburen. "Wij zijn niet soft geworden, we maken alleen een andere analyse", klinkt het. Een begroting wegstemmen heeft in tijden van crisis zin, vinden GroenLinksers, omdat je zo bezuinigen voorkomt. In tijden van voorspoed blokkeer je juist extra uitgaven. Begin niet aan dreigementen die je eigenlijk niet waar wilt maken, is daarom het motto bij de groenen. Een verdieping hoger vinden ze dat dus slappe hap. Je moet durven het hard te spelen. "Laat het kabinet maar uitleggen waarom onderwijs er geen geld bijkrijgt", dreigt een PvdA-Kamerlid.

Net als de beider achterbannen nauwelijks verschil zien tussen de standpunten, blijkt er ineens een fundamenteel verschil van inzicht over de te gebruiken gevechtstechnieken. 'Linkse samenwerking' is niet voor niets de vermakelijkste en langst lopende soap van het Binnenhof. De vraag: hoe gaat links gezamenlijk strijden voor hogere salarissen in het basisonderwijs, blijft onderwijl openstaan. Snelle afstemming is voor de effectiviteit best wenselijk.

Scorebordpolitiek

Laat ik dan ondertussen proberen een werkbare definitie van scorebordpolitiek (SBP) te formuleren. SBP is ineffectief, tijdrovend en maakt tandeloos gebruik van politieke wapens (Kamervragen, moties en debataanvragen). In feite draait het om politieke acties die juist niet het scorebord halen omdat ze totaal irrelevant en overbodig zijn. Scherpe, rake en uitstekend getimede acties horen juist wel op een scorebord. Ere wie ere toekomt. En wat fijn dat er dan ook journalisten zijn om de stand bij te houden.

Laat nu GroenLinks en PvdA maar eens bewijzen of ze samen kunnen scoren. De leerkrachten in het basisonderwijs kunnen niet wachten om dat doelpunt op een scorebord te zien. Mogen de twee daarna kibbelend de fusie laten mislukken.

Over Joost Vullings

Joost Vullings is politiek commentator voor EenVandaag op radio en televisie. Iedere dinsdag beschouwt hij de politieke ontwikkelingen in Den Haag en in de rest van het land.