Waar zit het verstand?

Natuurlijk, het virus heerst overal, gaat over landsgrenzen heen en sluipt binnen iedere sociale laag binnen. En heeft dus ook geen enkele boodschap aan het feit dat redelijk goede tennisspelers, veelal uit Servië en Kroatië, denken gevrijwaard te zijn van deze sluipmoordenaar (met dank aan de heer Baudet).

Logisch nadenken

Alleen al het feit dat er in Belgrado en een week later in Zadar gespeeld werd met duizenden toeschouwers op de tribunes toont aan dat die (organiserende) lieden daar hun grijze cellen uitgeschakeld hadden. Ja, ik ben een trouw volger wat wetenschappers in deze dagen op ons/mij loslaten en daar denk ik over na en ik volg voor 85 procent hun aanwijzingen. Gewoon omdat ik zulks via logisch nadenken doe.

Dat was er dus bij die tennissers en ook bij de organisatoren van die vrijblijvende toernooitjes niet echt bij. Grigor Dimitrov, Viktor Troicki, Borna Ćorić en ook ’s werelds nummer een, Djokovic lopen dus nu met een labeltje om hun nek waarop te lezen staat: 'Positief'. Eigenlijk zou er dienen te staan: 'Wij zijn ongelofelijk onverstandige eikels die dachten dat we niet vatbaar waren voor het virus, maar wij vergaten alle regels en overspeelden onze hand door stupide, kinderlijk gedrag te tonen door met zijn allen lekker te gaan stappen en in een discotheek helemaal uit onze losbollen te gaan en meiden, vrienden, een zeer beroemde NBA-basketballer en nog veel meer onschuldigen mee te sleuren in een ravijn van rottigheid.'

Natuurlijk: iedere sporter wil sporten. Natuurlijk, iedereen is het ophokken vreselijk zat. Natuurlijk iedereen probeert een beetje buiten de lijntjes te kleuren. Natuurlijk gaat het vaak goed, maar juist hier dus niet.

Geweldige stommeling

De Bulgaar Dimitrov voelde zich niet lekker, maar was blij het gravel op te lopen. Hij speelde, verloor en voelde zich slechter en slechter worden. Ja, hij had wel mee gevierd in een nachtelijke ontploffing van vrolijkheid en opgekropte lustgevoelens. Dansen, muziek, mooie meiden, zwetende lijven, schreeuwen, zingen, omhelzen…eindelijk: het kon weer.

Daarna trok hij zich terug in zijn kamer. Hij weigerde ook maar met een iemand van het persgilde te praten, hij lag huilend in zijn bed en wist waarschijnlijk van zichzelf dat hij een geweldige stommeling was. Daarna begonnen de verwensingen. Kon je wel spelen met duizenden op de tribune? Dat was vraag een, maar in Servië en Kroatië kon dat natuurlijk best… iemand moet toch gedacht hebben dat het virus over deze landen heen vloog op zoek naar slachtoffers.

Corona was voor anderen, voor de armen, voor de voorzichtigen, maar deze groep van aardig goede tennissers zou natuurlijk nooit geraakt worden door het virus. Daarvoor waren ze te gezond, te goed in vorm en ach…laat het 'nieuwe gewoon' over hen heen komen. Wat een leeghoofden, inclusief Djokovic, de naamgever van het inmiddels wel heel beruchte Adria-toernooi.

Besmet met coronavirus

Een totaal gebrek aan verantwoording bij iedereen maakte van dat eerste tennistoernooi dat er een beetje toe deed na corona, een ware farce. Vier spelers positief, de zwangere vrouw van Djokovic ook en nog een beroemde gast op het nachtelijke feestje, de Denver Nuggets-speler Nikola Jokić sloot zich bij dat elite-groepje aan.

Hij was serieus aan het trainen in Belgrado, hij was 15 kilo kwijtgeraakt, hij moest zich klaarmaken voor de herstart van de NBA-competitie in juli, maar het was toch ongelofelijk leuk om met die tennisgasten eerst lekker een potje te gaan basketballen en later alle remmen los te gooien.

Jokić kon niets anders doen dat met hangende pootjes zijn bed op te zoeken en zijn club in Denver in de USA te laten weten dat er iets een heel klein beetje misgegaan was. Hij, die de maanden april en mei zich woest getraind had om in echt goede vorm te komen, moest opbiechten dat hij 'een beetje dom' (dank u Máxima) was geweest.

Lambada in de club

Ik weet niet of u beelden van Belgrado en Zadar hebt gezien. Ik wel. En je zag het bijna aankomen. Afgezet tegen onze maatregelen, waar sommigen zo heftig tegen fulmineren en waarover hardschreeuwers denken de wijsheid in pacht te hebben, was dat tennisgedoe op de Balkan gelijk het bezoek van een open Chinese dierenmarkt. Het was 'vragen om' en die topsporters trapten allen in hun eigen naïviteit.

Neen hoor, dat kolere virus ging aan hun afgetrainde lichamen voorbij. Zij waren nu af van die honderd dagen opgedrongen zelfbescherming. Ze konden nu los, lekker spelen, een beetje geld verdienen. Het vrije leven wenkte! Kom maar op met die lambada in die club, laat de meiden maar los…Nog even en ze gingen weer reizen, 'La dolce vita' wenkte, US Open, Roland Garros later: lang leve het leven!

Schoolmeester spelen?

Als de sportwereld een ding geleerd moet hebben van het gedoe op de Balkan dan was het wel: ach wat, moet ik nu met een schoolmeestervingertje omhoog gaan zitten? Moet ik 'foei' roepen? Laat deze eikels het zelf lekker uitzoeken en laat de organiserende mensen die dachten dat er te spotten viel met corona zich te pletter schamen.

Oké, nou heb ik het toch gezegd.

PS. Dimitrov huurde nog wel een privéjet die hem van Belgrado naar Nice vloog zodat hij snel zijn huis in Monaco kon vinden om daar de lakens tot over zijn domme hoofd te trekken. Neen, hij had zich niet willen laten controleren in Belgrado…sodemieter op…dat virus was immers voor oude mensen, voor hen die al bijna statistisch afgeschreven waren, voor bibberende, kwetsbare 'losers'.

Niet voor de jonge tennisgoden van deze wereld. En leer ook nog deze les: als je een beroemd positief geval in de coronatijd bent, hoor je natuurlijk wel op niveau te reizen, zoals Dimitrov deed. Het enige dat je hiervan kan zeggen: hij hield afstand door alleen in dat toestel te liggen. Of lag zijn tweede ik hem in de weg?

Download de NPO Radio 1-app

Met onze app mis je niks. Of het nou gaat om nieuws uit binnen- en buitenland, sport, tech of cultuur; met de NPO Radio 1-app ben je altijd op de hoogte. Download 'm hier voor iOS en hier voor Android.