Olympische geschiedenis nog voelbaar in Europese steden
- Nieuws
- Olympische geschiedenis nog voelbaar in Europese steden
[KRO-NCRV] Acht weken lang hebben we afgeteld naar de Olympische Spelen in Rio de Janeiro. Dat deden we door in die periode langs verschillende Europese steden te reizen waar ooit de Spelen werden gehouden, in een estafette van verslaggevers. Verslaggever Martijn Grimmius trapte af in Amsterdam, toen was het nog 53 dagen tot Olympia.
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
Op een parkeerplaats in Duitsland ontdekte Martijn dat er best leedvermaak was bij de Duitsers, ten tijde van het EK voetbal. Als je een bus met Duitse schoolkinderen tegenkomt, kan het niet anders dan dat je door de buschauffeur even pijnlijk wordt herinnert aan het dat we niet meedoen aan het EK voetbal. "Ik heb er plezier van", zegt de buschauffeur.
Verslaggever Anne van der Veen nam het stokje van Martijn over en reisde van Antwerpen naar Parijs. Onderweg ontdekte ze dat Brussel niet meer dezelfde is als vóór de aanslagen.
Ze schreef: "Vandaag ben ik in Brussel. Het eerste wat me opvalt, is de gespannen sfeer in de stad. Overal politie en je hoort voortdurend sirenes. Ik woon zelf in Amsterdam, toch ook een grote stad, maar daar is de sfeer echt anders. Ik spreek met twee jongens, die ondanks de terreurdreiging Brussel weer aantrekkelijk willen maken voor toeristen. 'Sprout To Be Brussels' heet de beweging, de slogan moet net zo populair worden als 'I love New York'."
Vervolgens was het de beurt aan verslaggever Maarten. Hij ging van Parijs naar Londen en onderzocht of touwtrekken wellicht kon terugkomen als Olympische sport.
"Mijn laatste dag in Londen. Een stad waar elke dag wel nieuws over de brexit, kandidaten voor het leiderschap of juist het niet kandidaat worden vandaan komt. Er is een hoop getouwtrek gaande. En laat dat nou één van de sporten geweest zijn op de Olympische spelen die in 1908 in Londen gehouden werden?!
Ik ga langs bij een touwtrekclub in de buurt. Grote mannen die hun handen insmeren met een plakkerig goedje van hars en olie om zo goed grip te hebben op het touw. Op een veldje staat een installatie om een enorm gewicht omhoog te kunnen trekken. Ook ik moet eraan geloven en dan blijkt de techniek nog niet zo makkelijk en de inspanning werkelijk enorm. Duurden de partijtjes op school een paar seconden, het record voor een touwtrekwedstrijd staat op 40 minuten. Ik ben na een minuut al bekaf."
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
Verslaggever Maarten geeft het stokje door aan zijn collega Roy Heerkens, die van Londen naar Stockholm ging. In het plaatsje Lillehammer ontmoette hij een Amsterdammer die gek is van schaatsen.
"Jeroen is een schaatsfanaat. En nu probeert hij zijn enthousiasme op de Noren over te brengen. Het Noorse acht uur Journaal kwam de gekke Amsterdammer filmen toen hij de baan aan het prepareren was. Samen bedwingen we de bobsleebaan, met een slee op wielen omdat het zomer is, haalt zo’n 100 km per uur. In enkele bochten is de zogenaamde G-kracht 6,5, dat betekent dat je 6,5 keer zo zwaar wordt als normaal, dat geeft een druk op het lichaam, maar is vooral heel erg leuk."
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
Verslaggever Martijn had geluk, want hij mocht twee reisjes maken. In Italië ontdekte hij dat Venetië de toeristen beu is. "In Venetië komen jaarlijks 30 miljoen toeristen. De Venetianen hebben een haat-liefdeverhouding met ze. Aan de ene kant zijn ze een welkome inkomstenbron, maar aan de andere kant verpesten ze ook de leefbaarheid in de stad.
Kleine middenstand verdwijnt en maakt plaats voor het zoveelste winkeltje met tassen of souvenirs dat wordt gerund door een Chinese eigenaar. Met name de gigantische cruiseschepen moeten het ontgelden. Ankie is bepaald geen fan van de varende flatgebouwen, vertelt ze in de reportage."
Bekijk hier de reportage
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
Uiteindelijk bereikt verslaggever Sandra het eindpunt: Olympia. Zij moest van alle verslaggevers de meeste kilometers afleggen. Het was een barre tocht. "De laatste etappe op weg naar Olympia is me zwaar gevallen. De airco in de bus stond niet hard genoeg om er een aangename reis van te maken en in Pyrgos miste ik net mijn aansluiting. Maar de Peloponessos oogt ook bij 37 graden fris en groen. En het dametje dat door haar zoon op de stoel naast me was gezet, bleek een gezellige kletskous. Haar Grieks klonk mij als Chinees, maar we verstonden elkaar."
En eenmaal aangekomen in Olymia ontdekte ze dat het IOC de stad eigenlijk niet meer zo belangrijk vindt. “Ik heb de indruk dat ze Olympia niet meer zo belangrijk vinden, dat ze alles op het hoofdkantoor in Lausanne organiseren. Jammer hoor.”
Benieuwd naar alle avonturen van de verslaggevers? Kijk op de pagina Op weg naar Olympia.