‘Het IOC vindt Olympia niet meer zo belangrijk’

Joyce woont sinds 1972 in Olympia. Met haar ben ik vanuit het tegenwoordige stadje de berg opgereden naar het oude Olympia, waar de Olympische Academie staat. “Rechts zie je de tempel van Hera en hier beneden het stadion waar van 776 voor Christus tot 392 na Christus de Olympische Spelen werden gehouden.”

Joyce is reisleidster en zo klinkt ze ook. “Vind je dat een irritant toontje?”, vraagt ze. “Ik kan er niets aan doen. Tegenwoordig praat ik weinig Nederlands en moet ik nadenken over woorden, daardoor klinkt het niet zo spontaan.”

Ze wijst me op de hoge hekken rondom de Olympische Academie, die hier sinds 1962 is gevestigd om de olympische gedachte (vriendschap, sportiviteit, glorie, eer en vrede) uit te dragen. Sporters, trainers, journalisten en studenten kunnen er cursussen en seminars volgen. “Mensen vragen weleens aan me of de CIA hier zetelt.”

Meer dan vijf uur heb ik er over gedaan om van Athene hier te komen. De laatste etappe op weg naar Olympia is me zwaar gevallen. De airco in de bus stond niet hard genoeg om er een aangename reis van te maken en in Pyrgos miste ik net mijn aansluiting. Maar de Peloponessos oogt ook bij 37 graden fris en groen. En het dametje dat door haar zoon op de stoel naast me was gezet, bleek een gezellige kletskous. Haar Grieks klonk mij als Chinees, maar we verstonden elkaar.

Het duurde wel even voor ik begreep waarom ze het eerste half uur om de paar honderd meter een kruisje sloeg. Zo gevaarlijk oogde de weg niet. Nadat we de bergen inreden, dunbevolkt gebied, kwamen we bijna geen kerk meer tegen.

Het olympische complex moet ook een soort heilige grond zijn. Alleen al omdat Le Coubertin letterlijk zijn hart heeft geschonken aan Olympia en dat zelfs testamentair liet vastleggen. Joyce vindt dat idee overdreven, maar speciaal is deze plek wel. “In 2004 werden de wedstrijd kogelstoten in het oude stadion gehouden. Het is natuurlijk een hele eer als je je olympische ding hier mag doen. Later bleken de winnaars bij de mannen en vrouwen gedrogeerd en moesten de hun medailles teruggeven. Dat vind ik heel grof, als je in Olympia mag sporten, de bakermat van de Olympische Spelen, moet je wel beetje gedragen.”

De Academie blijft gesloten vandaag. Nu de Olympische Spelen in Rio op punt van beginnen staan, is er geen reden hier les te geven. Volgens Joyce gebeurt er op andere dagen ook nog maar heel weinig. “Vijftien jaar geleden ontmoette ik nog weleens belangrijke Nederlandse sporters als Anton Geesink, maar de afgelopen jaren heb ik niemand meer gezien.”

Waar zou dat aan liggen? “Ik ga echt niet vertellen dat mijn man toen burgemeester was en ik zo met ze in contact kwam, dat vind ik not important.” Het ligt volgens Joyce aan de opstelling van het IOC. “Ik heb de indruk dat ze Olympia niet meer zo belangrijk vinden, dat ze alles op het hoofdkantoor in Lausanne organiseren. Jammer hoor.”

Voor de plaatselijke economie zal het weinig uitmaken. Souvenirshophouders in het moderne Olympia verdienen geen geld aan olympische spulletjes; op de beeltenis van de vijf gekleurde ringen zit auteursrecht. Toeristen krijgen vooral neo-Helleense prullaria voorgeschoteld. Wel wapperen over de hele lengte van de hoofdstraat vlaggen uit vele landen. We zijn in Olympia, laat de Spelen beginnen.

Op weg naar Olympia
Acht weken lang telden we op NPO Radio 1 af naar de Olympische Spelen in Rio de Janeiro. Dat deden we door langs verschillende Europese steden te reizen waar ooit de Spelen werden gehouden, in een estafette van verslaggevers. Deze week trok Sandra van Steen van Sarajevo naar de eindbestemming: Olympia.