Een jaar na de explosie aan de Tarwekamp: bewoonster vertelt over impact en herstel

Op zaterdagochtend 7 december vorig jaar vond rond 06:15 uur een verwoestende explosie plaats bij een pand aan de Tarwekamp in Den Haag, waarbij het gebouw instortte en meerdere woningen en bedrijfspanden zwaar beschadigd raakten. Als gevolg van de explosie kwamen zes mensen om het leven en raakten vier personen gewond.

Vier mannen uit Rotterdam, Roosendaal en Oosterhout werden aangehouden. Volgens justitie was het doelwit een bruidsmodezaak en is vermoedelijk zo’n 200 liter benzine gebruikt om brand te stichten, waarna de explosie volgde.

Besloten herdenking

Zondagochtend herdenkt Burger samen met andere wijkgenoten in besloten kring de ramp. "Het is een zware dag, als we met een hele groep mensen in een kerk in Den Haag gaan herdenken." De pers is daarbij niet aanwezig. "Dit is alleen voor mensen die het mee hebben gemaakt of vlakbij woonden." Later op de dag is een algemene herdenking.

Ze wordt nog iedere dag met de explosie geconfronteerd. "Mijn huis was het laatste gedeelte van het gebouw dat is blijven staan. Ik had met mijn buren ontzettend goed contact. Zij leven gelukkig nog, maar hun huis moest gesloopt worden. Bij mij zaten gaten in het dak en in de wanden en door zes weken regen is de boel één badkuip geworden. Alles is beschimmeld. De spullen die wel droog zijn gebleven staan in een hangar in Rotterdam." Door het netwerk wat ze heeft woont ze momenteel in een kleine studio.

'Kreeg geen adem'

Burger blikt een jaar na dato terug op die bewuste vroege ochtend. "Ik dacht eerst alleen maar dat er een aardbeving was of een immense donderslag. Ik keek naar buiten vanuit de slaapkamer en ik zag een auto in brand staan. Het brandde tot wel tien meter hoog en kwam bijna tegen mijn raam aan."

Ze belde direct 112, maar ze kreeg geen gehoor. "Pas na enige tijd zag ik door het raam, dat ik niet meer open kan doen vanwege de rook, brandweerlieden op de grond. Ik dacht: wat stom dat ze die auto niet blussen. Maar ze hadden allang bekeken dat daar niemand in zat, ze keken naar de ingestorte huizen die ik niet precies kon zien."

Ze probeerde te zien wat er precies was gebeurd, maar de rook was zo dik dat ze op de galerij geen adem kon halen. "Ik had gelukkig wel mijn jas aan en schoenen, verder stond ik in mijn pyjama. Ik heb de deur achter me dichtgetrokken." Ze was een van de laatsten die het pand verliet. "Het was al leeg op het hele terrein, alles was al naar achteren geschoven. Er mochten geen mensen vlakbij de flat komen."

Een politieagent ving haar op. "Dan sta je in de kou op straat in je pyjama. Er is nog geen tijd voor jou, je staat met een paar mensen, waaronder mijn Filipijnse buren, die me huilend omarmden." Ze werd vervolgens naar het stadskantoor gebracht. Ondanks het onwerkelijke gebeuren, wist ze kalm te blijven. "We zaten ons wel af te vragen of Peter er nog was. 'Is Peter nog thuis, of bij zijn vriendin vannacht?' We hoopten dat laatste, want zijn huis was er niet meer."

Jongen raakte gezin kwijt

Een achtjarige jongen raakte bij de explosie zijn hele gezin kwijt. "Zijn moeder, vader en zus. Dat zijn mensen die ik elke dag zag op de galerij. Je maakte altijd een praatje." Met de jongen gaat het naar omstandigheden goed, vertelt ze. "Hij is bij zijn oom en tante in huis en woont daar gewoon. Hij zegt ook papa en mama tegen ze, dat is in Chinese kringen gewoon."

De oma van de familie heeft het zwaar, ziet ze met lede ogen aan. "Ze zat bij de eerste pro-formazitting te snikken, heel zachtjes. Een van de verdachten zei vervolgens: 'Ik ben ook slachtoffer! Ik ben niet bij de daad zelf geweest!' Dat komt keihard aan. Dat zijn dingen die je niet snel van je netvlies krijgt."

Luister hier naar het hele gesprek met Lyke Burger bij WNL In de Kantine.