René mishandelde zijn vrouw, en helpt nu andere plegers

Agressie als wapen

Al op jonge leeftijd kwam René Haring in aanraking met geweld en agressie. Hij werd thuis mishandeld en werd als ongewenst kind uit huis geplaatst. "Ik moest vechten voor mijn eigen plek. Gaandeweg heb ik geleerd dat agressie een wapen is. Dat ben ik gaan perfectioneren en blijven inzetten tot mijn 50e."

'Je weet steeds beter de plekken te vinden'

Haring nam zijn agressie mee in zijn relaties. Hij mishandelde zijn vrouw en kinderen. "Je weet steeds beter de plekken te vinden. Je weet dat als je je concentreert op de armen en benen, dat blauwe plekken niet zo snel zichtbaar zijn", vertelt Haring.

Opgepakt

Nadat hij in 2009 werd aangehouden, werd Haring verplicht om een hulptraject af te leggen. "Maar dat deed ik puur om onder mijn straf uit te komen, zodat ik niet veroordeeld zou worden. En dat is toen gelukt." Toen dat traject was afgerond viel hij weer terug in zijn oude patronen.

Beest

Rond zijn 50e kwam het zelfbesef. "Ik dacht, ik heb een soort beest in mezelf gecreëerd. En dat beest nam de overhand en ging dingen doen. Ik zag later pas wat ik had gedaan."

Hij gaf zichzelf aan bij de politie. "Ik zei: 'Zet me vast, want ik ben een gevaar voor mezelf en voor anderen.'" Omdat er geen incident had plaatsgevonden kon de politie Haring niet aanhouden. Een paar maanden later vond dat incident wel plaats, en werd hij met veel politiegeweld aangehouden.

Forensische behandeling

"Vanuit mijn veroordeling heb ik verplicht twee jaar forensische behandeling gekregen. Ik heb dus aan mezelf moeten werken. Als ik dat niet zou doen, of onvoldoende inzet of medewerking zou tonen, zou ik voor langere tijd worden vastgezet", vertelt Haring. Toen hij zijn behandeling had afgerond had hij het gevoel dat hij nog niet klaar was. "In 2016 heb ik gezegd, ik moet hier iets mee. Toen ben ik mijn eerste lotgenotengroep begonnen. En op die manier heb ik schijnbaar iets gecreëerd wat er in Nederland nog niet was."

'Ik zorg dat iemand zich gezien voelt'

Inmiddels zijn er zo’n tien groepen in Nederland waar plegers van huiselijk geweld terecht kunnen. "Ik ga met geen een incident akkoord, absoluut niet. Maar de plegers zijn wel partner, vader, zoon, schoonzoon, werknemer. Je bent niet alleen slecht. Er is veel meer. Dus ik kijk altijd wat er aan de hand is. Ik zorg dat iemand zich gezien voelt."

Toch moet er volgens Haring nog veel worden verbeterd op het gebied van hulpverlening aan plegers. "Op dit moment wordt er nog te weinig mee voorkomen. Er zijn nog te weinig groepen. Plegersschap is nog steeds een ding."