Marjan Berk: 'Als ze me dor hout noemen, dan blaf ik terug'

Ze is geabonneerd op vijf kranten, houdt alle nieuwe boeken bij en Buitenhof is haar favoriete programma. Ze schrijft wekelijks een column voor het AD en is bezig met een nieuw boek. "Ik heb geen gevoel bij hoe oud ik ben. Het komt door de buitenwereld dat ik me soms een oude vrouw voel", zegt ze in MISCHA!.

Denigrerend

Dor hout is een term die de buitenwereld ten onrechte op mensen plakt, aldus Berk. "Als ze me dor hout noemen, dan blaf ik terug." Ze vindt het denigrerend en ook zonde. Er is zoveel kennis bij oude mensen te halen, we zijn net bibliotheken, stelt ze. In haar AD-columns doorbreekt ze graag taboes, zoals incontinentie en erotiek (‘een veel betere term dan seks’).

#MeToo

Kortom, ze weet wat er in samenleving speelt. Dat gecombineerd met haar eigen ervaring en observaties maakt dat ze totaal niet opkijkt van de #MeToo-beweging. "MeToo gebeurde ook toen ik jong was. En nu zijn we bezig om mannen te emanciperen. Ik denk niet dat het helpt. Mensen vervallen toch steeds in hetzelfde. Ik leef te lang om dat niet in te zien. In oorlogen worden vrouwen verkracht als statement. Ik ben geen somber mens, maar er moet wel heel veel in hoofden veranderen, wil de beschaving een plek krijgen waar het hoort."

Niet eenzaam

Tot slot wil ze af van het label eenzaam. Een vervelende term, die niet op haar van toepassing is. Zeker, ze is wel eens alleen. En de liefde in haar leven is te vergeleken met een 'stilstaand watertje’, "maar ik heb niets te klagen gehad in mijn tweede huwelijk. En liever niets dan surrogaat." En als ze zich alleen voelt heeft ze een troef, dan gaat ze zingen of zet ze een plaatje op.

Luister hier het hele gesprek terug!