Srefidensi dey

Op 25 november is het precies vijftig jaar geleden dat Suriname onafhankelijk werd. In Suriname ging het gepaard met twijfel, grote verwachtingen en tegelijkertijd een ongekende uittocht van mensen die niet wisten wat de toekomst zou brengen. In Nederland wordt het moment vaak herinnerd als een feestelijke ontknoping, met beelden van een jubelende nacht waarmee er een punt zou worden gezet achter een koloniaal tijdperk. Maar de onafhankelijkheid is nog altijd verre van een afgerond hoofdstuk, en de verhoudingen worden nog steeds getekend door keuzes die toen werden gemaakt, door beloftes die wel of niet zijn ingelost, en door een herinnering die aan beide kanten van de oceaan anders klinkt.

Wat wilden de politici van toen? Wat voelden de mensen op straat? En wat betekent die onafhankelijkheid vandaag, voor de generaties die na 1975 verder zijn gegaan met een erfenis waar ze niet altijd zelf een stem in hadden?

Politicoloog en historicus Carl Haarnack is de oprichter van Buku Bibliotheca Surinamica en co-auteur van het nieuwe boek Suriname in beeld - fotografie in Suriname 1845 - 1975. Ex-directeur van het Bijlmerparktheater Ernestine Comvalius maakte tijdens de onafhankelijkheid deel uit van Loson, Landelijk Overleg van Surinaamse Organisaties in Nederland. Mercedes de Miranda maakte als elfjarig meisje een tekening en een opstel over de onafhankelijkheid, en die zijn nu te zien in Kinderen van de Onafhankelijkheid, een tentoonstelling in het Museon-Omniversum in Den Haag. Ze zijn te gast.