Boeken met Lidewijde Paris

Bertram Koeleman – Wikkelhart, Uitgeverij Atlas Contact

De studenten Nick en Dom ervaren tijdens een vakantie in Frankrijk samen een magisch moment van een klein meisje dat in een wit jurkje opera zingt, ergens in een schuur. Dom, die altijd al schrijver wilde worden, krijgt het beeld niet goed in woorden gevangen en schrijft nooit een boek. Maar Nick, een vrolijke erop-los-lever, krijgt opeens de geest. Hij wordt meteen bestsellerauteur. In zijn derde boek is het gedeelde Franse avontuur het uitgangspunt. Dom voelt zich verraden maar wordt ook paranoia: is Nick bezig hem te observeren en gaat zijn volgende boek over hem? En was de vrouw op de presentatie inderdaad de volwassen versie van het kleine meisje? De mooie nuchtere toon en de humor houden de spanning in deze tweede roman van Koeleman goed aan banden. Doordat alles in de ik-persoon is geschreven moet je als lezer ongelooflijk goed opletten wat wel en wat niet waar is. 

Yu Hua – Flesjes knallen, Uitgeverij De Geus Vertaald uit het Chinees door de vertalers onder redactie en met een nawoord van Jan De Meyer (‘verhalen van de meest gelezen schrijver van China’ volgens de flaptekst) 

Beide ouders van de Chinese schrijver Hua waren arts en hij groeide op in een huis tegenover het mortuarium, misschien dat dat de nuchtere, bijna lichte toon van zijn proza heeft bepaald. Zelf gaf Hua aan dat het blinde geweld van de Culturele Revolutie tijdens zijn jeugd zijn schrijven enorm heeft beïnvloed. Geweld komt in allerlei gedaanten in zijn verhalen voor. Eerder werden al vier romans van hem in het Nederlands uitgegeven. Zijn roman Leven! werd in China verboden, te kritisch over Chinese geschiedenis. Deze verzameling korte verhalen zijn chronologisch geordend tot het jaar 2000, het jaar waarin hij stopte met verhalenschrijven. De verhalen zijn door diverse vertalers vertaald. De absurde verhalen doen – vreemd genoeg – aan het absurdisme van de Israëlische schrijver Etgar Keret denken. Soms subtiel, soms wreed maar dan toch met een mooie humor. Van realistische maar vervreemde verhalen tot meer sprookjesachtige moralistische vertellen. Ze geven veel stof tot nadenken. In zijn nawoord legt Jan De Meyer inzichtelijke de diverse klassiek Chinese en westerse invloeden in Hua’s proza uit. 

Amber Tamblyn – Any man, Harper Perennial, nog niet vertaald in Nederlands 

De Amerikaanse schrijfster Amber Tamblyn is een gevierde dichteres en dat vind je terug in dit beeldend en poëtisch geschreven boek dat ik voor het gemak maar een roman zal noemen. Rode draad zijn een aantal mannen die op gruwelijke wijze door een onbekende vrouw zijn verkracht en toegetakeld. De vrouw wordt Maude genoemd door de politie en ze slaat in verschillende steden toe, een patroon is nauwelijks te ontdekken. Wat het boek zo indringend maakt is dat het vanuit de mannen is geschreven, als flarden gedachten net in hun hoofd na hun verkrachting, maar ook in een opsomming van vragen die ze moeten beantwoorden, zonder de antwoorden. In gesprekken met een zoon, een chat via een datingsite, dagboekfragmenten of verslagen van therapieavonden. De mannen volgen elkaar ook, of leren elkaar kennen en dus ontdek je in een reeks van slachtoffers hoe het verder met ze gaat. Diep aangrijpend en juist deze mannen realiseren zich opeens wat al die verkrachte vrouwen die niet werden gehoord, begrepen, geaccepteerd hebben doorgemaakt.