Ook bij extreem zware sterren krijgen Galileo en Einstein gelijk

Het is een van de meest beroemde experimenten uit de natuurkunde. Laat een zware bal gelijktijdig met een lichte bal van een toren vallen, en ze zullen tegelijkertijd op de grond vallen. Dat voelt intuïtief altijd een beetje vreemd aan, maar het is iets wat Simon Stevin in de 16de eeuw al vanop de Nieuwe Kerk in Delft aantoonde. (En volgens de legende Galileo van de Toren van Pisa).

Astrofysici van ASTRON en het Anton Pannekoek Instituut zijn nu nog een stap verder gegaan. In een astronomisch monsterproject keken ze naar hoe twee extreem zware sterren met een verschillende massa naar een andere extreem zware ster vielen. Ze waren heel benieuwd of de fysicawetten die we over zwaartekracht kennen bij zo'n dichte en zware objecten nog altijd gelden. Want er gebeuren in het heelal zaken (zoals de supersnelle uitbreiding van heelal) die we met ons huidig begrip van zwaartekracht niet kunnen verklaren.

Maar volgens dit nieuwe onderzoek staan de huidige ideeën over zwaartekracht, ondanks de extreme omstandigheden, nog altijd als een paal boven water. De manier waarop de extreme sterren in een baan draaien (oftewel vallen) kan perfect door de kromming van ruimte en tijd van Einsteins algemene relativiteitstheorie beschreven worden. Daarmee zijn vele alternatieve theorieën over de zwaartekracht van de baan of nog minder waarschijnlijk.

Astrofysicus Jason Hessels van ASTRON en de Universiteit van Amsterdam, heeft aan dit belangrijke onderzoek (gepubliceerd in het tijdschrift Nature) meegewerkt. Hessels legt op een eenvoudige manier uit waarom de zwaartekracht dingen doet die voor ons zo vreemd lijken. Ook getuigt hij hoe moeilijk het was om dit project uit te voeren. Nog meer info over het onderzoek vind je in dit mooie filmpje.