Doodzwijgen werkt tegen populistische partijen

Hoe kan het dat er in Vlaanderen wel een grote populistische partij is en in Walonië niet? In haar proefschrift onderzoekt Léonie de Jonge waarom rechts-populistische partijen met een anti-immigratie agenda in bepaalde gebieden succes hebben en in andere niet.

Rol van de Media

Populistische partijen klagen veel over de media. Volgens het onderzoek van Jonge Doctor Léonie de Jonge hebben sommigen van die partijen gelijk. In Wallonië en Luxemburg bij voorbeeld bestaat zo’n stevig cordon van gevestigde orde en media dat het vooralsnog niet gelukt is voor populisten om een poot aan de grond te krijgen. Dit blijkt uit haar proefschrift waarmee ze aan Cambridge promoveerde. 

In haar onderzoek vergelijkt De Jonge de BeNeLux landen. In Wallonië bijvoorbeeld is er een effectief cordon sanitaire: "samen vormden de gevestigde partijen en de media een poortwachtersfunctie." De Waalse pers houdt zich strikt aan dit pact, waardoor er nooit een populist aan een talkshowtafel zit. 

Legitimiteit

Sociale media bieden geen soelaas voor deze boycot. Mischaël Modrikamen is zo’n door de pers geboycotte Waalse populist. In zijn huis bouwde hij een studio om zijn eigen programma’s te maken. Wat sociale media alleen niet kunnen doen volgens De Jonge is legitimiteit geven aan een partij of politicus. "Als je bij Jinek aan talfel zit dan krijg je een stempel van legitimiteit. En media sturen ook duidelijk signaal door te laten zien wie er niet zitten. Of dat goede of slechte  journalistiek is is niet de vraag van mijn onderzoek."