Over de kop: Wanneer stress omslaat in een burn-out

Neurobioloog Brankele Frank kreeg niet één, maar twee burn-outs. Ze merkte dat gebrek aan kennis haar genezing in de weg zat. Brankele bedacht zich dat het haar herstelproces alleen maar ten goede kon komen als ze meer begreep van burn-outs; dus ze ging op onderzoek uit.

Brankele had het beeld van uitgebluste kantoormedewerkers als ze aan burn-outs dacht. Haar beeld bleek niet helemaal te kloppen, geeft ze aan.

Ze kan zich nog goed herinneren hoe het was toen ze besloot zich ziek te melden op werk. “Het leek alsof ik onder een stolp zat,” zegt Brankele wanneer ze uitlegt dat ze op een dag haar collega's niet meer leek te verstaan. “Ik wist dat het Nederlands was, maar ik verstond het gewoon niet.” 

Na het ziekmelden ging het van kwaad naar erger. Haar geheugen was enorm achteruit gegaan. Ze kon de namen van haar vrienden niet meer onthouden. Zelfs dingen zoals de volgorde van de weekdagen kon Brankele niet meer goed opnoemen.

Simpele dingen zoals muziek luisteren, was al te veel voor haar. “Het bestaat uit zoveel kleine stapjes: je moet je bedenken wat je wil luisteren, je moet het nummer opzoeken, je oortjes vinden, ga zo maar door.”

Ze had het eigenlijk helemaal niet door dat ze langzaam naar burn-out toewerkte. “Ik vond het juist heel leuk om al die ballen in de lucht te houden, ik had niet door dat ik mezelf voorbij was gerend.”

Wat Brankele ook frustreerde, was het onbegrip om haar heen. “Ik kwam dan collega’s tegen als ik eindelijk even energie had om iets leuks te gaan doen, dan voelde ik mij heel schuldig, terwijl ik me zo lang voorbereid had voor één zo’n activiteit.” 

Hierbij kwamen de vage antwoorden die ze kreeg op haar vragen rondom de burn-out. Op een gegeven moment dacht Brankele: “weet je wat, ik los het zelf wel op”.

Dit was het moment dat haar onderzoek begon. Brankele verdiepte zich in burn-outs, stress, energievoorraden en neurobiologie.

Tijdens het schrijven van haar boek “Over de kop”, raakte ze echter in een tweede burn-out. Die verschilde nogal van haar eerste burn-out omdat ze zichzelf hier echt tegenkwam op emotioneel vlak. “Ik was te veel bezig met hoe mijn leven eruit zou moeten zien en in welk schema - en dus niet met hoe ik me daadwerkelijk voelde.”

Dat hele emotionele stuk vond ze het belangrijkste, want dat was hetgene wat haar in staat stelde om zichzelf echt te leren kennen. “Het lichaam is geen robot - het is een kneedbaar mechanisme.”

Na twee burn-outs, veel onderzoek en verdieping, kan Brankele Frank op zijn zachtst gezegd aangemerkt worden als ervaringsdeskundige. Meer tips, luistervragen, en persoonlijke toelichtingen kan je hieronder in het volledige interview met Brankele terugluisteren.