Live bij de verspreiding van het bevrijdingsvuur

Het is kwart voor twaalf als ik arriveer in Wageningen. Ongekend druk. Los van al het publiek verzamelen zich in de uren voor middernacht ruim vijf duizend sporters. (Wiel)renners van door het hele land. Ik zie bordjes met erop: Ameland, Vlissingen, Hengelo, Maastricht, en ga zo maar even door. Conclusie: heel Nederland wil het bevrijdingsvuur in hun eigen stad of dorp. 

Ik mag de hele nacht mee met mannenclub EREK uit Roermond die het vuur naar het bevrijdingsfestival Limburg in Roermond brengen, op de fiets.

Samen halen we het vuur op naast “Hotel De Wereld” op het 5 mei plein, vol gejuich, het is duidelijk: we herdenken niet langer, we vieren, vrijheid!

Zodra we met het vuur, veilig opgeborgen, onderweg zijn begint het te regenen. Het zijn weliswaar maar een paar druppels, maar hierdoor daalt het kwik snel naar vijf graden boven nul.
Een kleine douche en wat frisse wind weerhoudt de wielrenners er niet van om fluitend en onder luid gebabbel door te fietsen. 

Vanuit het raam kan ik zelfs even met ze praten…..

Hoe langer we onderweg zijn hoe stiller het op de fiets wordt, de temperatuur daalt en het landschap is uitgestrekter en minder uitdagend. Maar vol goede moed en met wat broodjes kaas vervolgen we de route volgens plan.

Langzaam komt de zon op boven de asperge velden van Oost-Brabant, tijd voor ons om nog een laatste keer te kijken naar de stand van zaken voordat de wielrenners van EREK doorfietsen om het bevrijdingsvuur af te leveren op het festival in Roermond. Moe maar voldaan komen ze er aan het begin van de ochtend aan. Het vuur is in Roermond, de vrijheid is wederom doorgegeven.