Opinie & Commentaar

Stappen tellen op de vierkante kilometer

foto: Jurjen van den Bergh
  1. Nieuwschevron right
  2. Stappen tellen op de vierkante kilometer

[BNNVARA] Al vaker betoogde ik hier dat deze generatie politici meer talent heeft voor het interne spel dan aan draagvlak creëren voor moeilijke keuzes. In hun dagelijks werk hebben ze één mazzeltje: de huidige generatie Haagse journalisten vindt het eigenlijk wel overzichtelijk, zo’n gesloten kringetje. Met als gevolg dat we inmiddels een nieuw genre politieke journalistiek erbij hebben: de societyrubriek. En dat is schadelijk voor het aanzien van de politiek.

De grootste politieke scoops van de afgelopen regeerperiode kwamen van buitenstaanders. Denk aan Bas Haan van Nieuwsuur, die het bonnetje van Teeven wist bloot te leggen en zelfs bewees dat de entourage van Mark Rutte, inclusief zijn politiek assistent wist van het bestaan ervan. En Kim van Keken en Eric Smit van Follow the Money, die besloten eens een jaarrekening te gaan lezen van de verdachte uitvaarthandel van VVD-voorzitter Henry Keizer. Bij die laatste kwestie duurde het ruim twee weken voor Haagse collega’s overtuigd waren dat dit echt een kwalijke zaak was.

Schoenen of portefeuilles?

Begrijp me niet verkeerd, ik betoog hier niet dat er alleen maar pannenkoeken rondlopen onder de Haagse journalisten, en dat de stuurlui aan wal het wel eens beter zouden doen. En wie de zaterdagkranten leest, en opiniebladen, komt echt voldoende aan zijn trekken qua achtergrondverhalen. Maar er is wel iets aan de hand in Den Haag. En dat viel tijdens deze formatie al op, maar vond eigenlijk in schoenengate wel zijn voorlopig hoogtepunt. Bij het aantreden van dit kabinet waren de Mascolori-schoenen van de nieuwe vice-premier Hugo de Jonge het meest besproken. ‘S Avonds zond de NOS overigens ook een uitstekende voorstelronde met de bewindspersonen uit, maar het feit dat een senior verslaggever overdag met droge ogen moest praten over hoe die schoenen voor het non-conformisme van De Jonge stonden, was wel een dingetje.

Zeker omdat er zat te melden viel. In het Constituerend Beraad van dit kabinet ging de hele woonportefeuille naar Kajsa Ollongren, de hele WMO naar De Jonge en vulde Carola Schouten haar regioportefeuille opvallend ruim in. Dat was nieuws en verdiende wel wat nadere studie. Sterker nog, wie goed gekeken had naar de verzonden stukken naar de formatietafel had van De Jonge en Ollongren al kunnen vermoeden dat zij deze portefeuilles zouden willen. Voor deze Den Haagwatcher was het wat teleurstellend dat de zendtijd niet meer gevuld werd met deze verse ontwikkelingen.

Meer onderzoek, minder miniscoopjes

Ik vind dat we zo langzamerhand wel peak society news bereikt hebben in Den Haag. In de formatie heeft iedereen lekker kunnen vloggen en eigen online rubriekjes kunnen vullen op de website van de krant. En ik snap dat je niet non stop de laatjes langs kunt om te neuzen. Maar zullen we iets afspreken voor deze periode? Het is een behoorlijk wankel kabinet, dat in de lange onderhandelingen een aantal kasschuiven, belastingtrucs en overdreven klimaateffecten verstopt heeft. Dat is het werk van een paar briljante geesten in de binnenkamers, die nu allemaal -als fractievoorzitter of bewindspersoon- naar buiten moeten treden. Zullen we ze dan nu op de huid gaan zitten? Op jacht naar hun beleid, op jacht naar de gevolgen van hun handelen. En op jacht naar een eerlijk beeld van wat onze politici doen voor de samenleving.

Dat gaat ze helpen zelf ook hun talent weer naar buiten te richten. Want een Binnenhof waarin politici, voorlichters en journalisten te veel met elkaar bezig zijn, kweekt meer netflixende backbenchers en meer boze burgers, die de politiek definitief vaarwel zeggen. En van beide is elk er een te veel.

Ster advertentie
Ster advertentie