Opinie & Commentaar

Zes weken lang met je neus op de baby

foto: ANPfoto: ANP
  1. Nieuwschevron right
  2. Zes weken lang met je neus op de baby

[BNNVARA] Ik ben altijd een fel voorstander geweest van vaderschapsverlof. Vooral van meer verlof, voor vaders én moeders. Ik heb net iets te veel moeders na zes weken verlof op hun tandvlees zien arriveren op de werkvloer en even snel weer zien afbranden. Slapeloze nachten, jankende baby’s, geen moment meer voor jezelf, dat soort ontberingen gaat geen mens in de koude kleren zitten. Dus nou ja, nu hebben ouders sámen zes weken verlof. Gedeelde smart is halve smart zullen we maar zeggen.

En toch maak ik me een beetje zorgen om de moderne moeders en vaders die vanaf 2020 hun baby krijgen. Als ik namelijk om me heen kijk zie ik vaders en moeders die met hun kinderen op stap zijn maar met 1 ding bezig en dat is niet hun baby of hun kind. Nee, ze zitten als zombies op hun telefoon te kijken. Soms is het al zo erg dat een dreumes van 1 ondertussen met zijn dikke vingertjes een snotterige ipad zit te besmeuren. In het vrolijkste geval zie je vaders in het park met een frappuchino op hun telefoon zitten terwijl de baby in de spiksplinternieuwe kinderwagen ligt te pruttelen. Dat ik dan denk: hij is in ieder geval naar búiten gegaan. Ja, ik mag dan misschien een tikje ouderwets zijn, maar ik maak me dus best een beetje zorgen over die zes weken verlof.

De eerste weken

In mijn herinnering zijn die eerste weken met een baby aaneengesloten dagen van eindeloos boven de baby hangen in een zweterige veel te warme huiskamer, van eindeloos koetsie koetsjie doen en zoentjes geven, luiers verschonen en verslag van de inhoud ervan uitbrengen aan de wederhelft, van op je tenen door de huiskamer sluipen vanwege de veel korte baby slaapjes, van ieder zenuwtrekje of ontbrekend ademtochtje van de spruit zien als naderend dodelijk onheil.

Maar hoe moet dat straks, als ouders samen op de bank op hun smartphone zitten te facebooken en te instagrammen en daardoor vergeten naar de baby te kijken? Moderne ouders, die vertrouwen op verklikkers in babybedjes in plaats van op hun gezonde verstand. Ik maak me daar dus best wel een beetje zorgen over.

"Ze voetballen wel, maar op FIFA 18”

“Weet je wat mij opvalt mam”, zei mijn oudste zoon vandaag, “er zijn amper meer kinderen op straat te zien. Ze zitten allemaal binnen te gamen of op hun telefoons. En gisteren zag ik een hele rij van die jochies van 9 met Gamemania tasjes lopen. Wij speelden vroeger gewoon altijd buiten met andere kinderen.” ‘Dus,’ vervolgde hij, “Je kunt de iPad van Mans wel afpakken, maar er is niemand buiten om mee te spelen. Ze voetballen wel, maar op FIFA 18.”

Daar had hij wel de spijker op zijn kop. Ik heb namelijk de iPad afgepakt van mijn jongste, zodat hij weer eens wat anders verzint. Maar dit heeft geen enkele zin als ik de enige ben. Eigenlijk moeten we collectief iPad en consoles gaan afpakken. En niet alleen dat, we moeten het goede voorbeeld geven. Te beginnen met kakelverse ouders. Zij zouden zich verplicht moeten gaan vervelen met de neuzen op de baby in plaats van op hun smartphones. Zes weken lang. Dan en alleen dan heb ik er weer een beetje vertrouwen in.

Ster advertentie
Ster advertentie