'Ik heb geen Tour-koorts'

Weet u waarom? Robert Gesink doet niet mee aan de Tour de France. En daarmee verliest de Tour voor mij een groot deel van z’n charme.

Natuurlijk, ik weet het wel, aan Tom Dumoulin gaan we een hoop plezier beleven, die pakt wel een etappe, maar dat is anders. Mollema gaat gewoon weer duelleren om een top-tien-plek, maar ja, hoe zal ik het zeggen. Kelderman zal het best leuk gaan doen hoor, geen twijfel, maar toch. Het is anders.

Ik ben al fan van Robert Gesink sinds 2007, het jaar dat Michael Boogerd stopte. Ik zocht een nieuwe wielerheld en ik twijfelde geen moment: Robert Gesink zou het worden. En ik ben het tot op de dag als vandaag.

Toegegeven: fan van Robert Gesink zijn, is een beetje als fan zijn van Feyenoord. Het is best vaak lijden. Want de man komt veel tegen, ik ga het rijtje tegenslagen niet opnoemen. Maar daar staat ook veel tegenover: in de Tour kon je vrijwel altijd op hem rekenen. In de jaren dat geen Nederlander er een pepernoot van bakte, stond hij er gewoon en gaf mij een reden om naar de Tour te kijken.

Enkele weken geleden viel hij, in de Ronde van Zwitserland. Net als ik een paar weken eerder, op z’n hoofd. Ik dacht, denkend aan mezelf: dat komt wel goed. Niet dus.

Sindsdien voel ik het: weggezakte Tourkoorts. De Tour zonder Robert Gesink is als de appelmoes zonder kers, appeltaart zonder slagroom, appelcider zonder bubbels.

Jawel, ik ga wel luisteren hoor, naar Radio Tour de France. Maar meer voor Robbert Meeder dan voor Robert Gesink.

Weet je waar ik zin in heb? Ik heb zin in de Vuelta. Nu al. Robert Gesink gaat daar op het podium eindigen. En ik scandeer dagenlang zijn naam.