Oh, sweet memories

Neen. In Miami wordt op dit ogenblik een groot internationaal tennistoernooi gehouden met alle deelneemsters en deelnemers uit de top die je maar kunt bedenken. Als je goed bent in 's nachts lekker lang opblijven kan je via FOX Sports in Nederland heel wat moois zien. Je moet dan wel heftig veel pratende tenniscommentatoren aankunnen; blijkbaar een nieuwe tendens in sportverslaggeving, ingezet bij wielrennende collega’s bij Eurosport.

Tennis dus.

Werken in Miami

O, wat ging ik vroeger graag werken in Miami. Het was maart, de schaatsen zaten in het vet, het toernooi werd op een werkelijk idyllische plaats verspeeld, je kon er werkelijk met iedereen en alles praten, speelsters en spelers namen de tijd voor bijna iedere journalist en zodoende was er heel wat mooie, leuke en interessante televisie te maken op dat schiereiland. Het heette officieel Crandon Park, een verzameling hardcourt-velden met een tamelijk groot stadion centraal, maar iedereen had het over Key Biscayne.

Als je er wilde komen moest je over de befaamde Rickenbacker Causeway rijden, een landtong waar je je in een film dacht te bevinden. Open sportauto's te over, pelikanen in het water, jetski's overal, mooie meiden te geef, playboys in rijen, old money dat nog in hun Rolls Royce naar het stadion kwam; een aparte Lexus parkeerplaats, een prachtverzameling republikeins Amerika op een paar vierkante kilometer.

Dat stuk grond behoorde toe aan een rijke familie (volgens mij: de Matheson Family) en die lieden gaven het land ooit in bruikleen, met slechts de eis dat er geen nieuw, groot stadion mocht worden gebouwd. Dat was niet goed voor de natuur en de omgeving.

Voor de organisatoren van Miami, onder leiding van toernooidirecteur James Blake (een ex-speler) was dat een no-go, want men wilde groeien, groeien en groeien en men ging op zoek naar een nieuwe plek rond Miami om te gaan spelen. En zo gebeurde het dat het leukste, mooiste en meest karaktervolle tennisterrein ter wereld verlaten werd. Wat achterbleef was een knoeperd van een stadion (capaciteit 5000 mensen) waar nu niets meer mee gedaan wordt. Op de rond het stadion gelegen banen kunnen leden van de tennisclub van Key Biscayne nu op hun gemak spelen. Het weer is er vaak goed tot uitstekend, een enkel neringdoende is er gebleven en de parkeerplaatsen zijn er angstig leeg.

Tropisch tennis

Tennis op Key Biscayne had iets tropisch, iets van vroeger, met de muziek van Jimmy Buffett en de piña coladas aan de bar. 99 procent van alle mannelijke bezoekers liep er in lange korte broeken, velen droegen strooien zonnehoeden en wat betreft het dragen van de in zwang zijnde zonnebrillen was dit toernooi onovertrefbaar. Julio Iglesias liep er los rond, met zijn nog jonge zoon en een nieuwe vriendin.

De NOS werkte er in de hoogtijdagen van Haarhuis, Eltingh, Schultz-McCarthy, Bollegraf, Krajicek, Siemerink, Boogert, Oremans en ik maakte er mijn laatste tennisreportage (een vrij lijvige film van ongeveer een half uur) met Sjeng Schalken, die er toen een kleine schorsing opliep vanwege het feit dat hij iets onoorbaars deed en vanaf dat moment alleen maar terugviel op de ATP-lijst. Hij zei het niet met de referee eens te zijn.

Op Key Biscayne kon je gewoon Pete Sampras aanhouden voor een kort on-camera gesprekje, Boris Becker zat er voor iedereen klaar, Andre Agassi had een heel gevolg aan blingbling mensen bij zich en Martina Navratilova had altijd wel ergens een soort van commentaar op.

En Carlos Moya had ooit een 'date' naar een tennisrestaurant meegenomen, een sterretje dat blijkbaar vergeten was zich geheel te kleden. Mensen bleven staan en rekten hun nek. Alle speelsters en spelers zaten op een keurig afgescheiden terras lekker in de zon hun café latte te drinken en het fotograferende publiek stond op afstand te knippen en hield zich aan de huisregels.

40 graden

Ooit (in 1997) zag ik Thomas Muster en Serge Bruguera (zonder petjes op het hoofd) de zondagse finale bij de heren spelen in bijna 40 graden temperatuur. Geen zuchtje wind en om de spelers op de been te houden werden grote cool-air blowers op het veld neergezet en kregen de spelers in ijswater gedrenkte handdoeken om de schouders bij de korte pauzes.

Men zei dat de temperatuur op de baan tegen de 50 graden aantikte, hetgeen me bijna onmogelijk leek, maar dit was het land van de onbegrensde mogelijkheden, dus... Dat alles is niet meer.

Nu wordt het toernooi verspeeld in het Hard Rock Stadium, in Noord Miami. Daar, in het grote voetbalstadion van de Miami Dolphins (capaciteit: 65.000 toeschouwers), is een klein stadionnetje in het grote gebouwd (er wordt in dit gedeelte van het jaar geen American Football gespeeld) en op de enorm grote parkeerplaatsen rond het stadion is een geheel nieuw tennispark gebouwd. Dertig wedstrijdbanen en achttien oefenvelden; allen hardcourt.

Het gekste is niet gek genoeg, het is typisch Florida, sun & fun, lekker drinken en eten, champagne bars op iedere hoek van het park en als je nog een echte Picasso of een echte Warhol wil kopen dan kan dat in een speciale art-tent waar de allerrijksten die nog wat losgeld bij zich dragen, kunnen toeslaan. De speelsters en spelers noemen hun nieuwe verblijf, zonder uitzondering, 'absolutely amazing' en 'tremendous'. Het publiek wil graag komen (hoewel het toernooi begon met een verregende dag) en vele dollars neerleggen voor heerlijkheden, souvenirs, zonnehoeden, luxe sushi-maaltijden en ander vermaak. En o ja, ook tennis.

Miami Gardens

Als je belangrijk bent heb je voor je auto een parkeerplaats tamelijk dichtbij de ingang gekregen, het plebs moet verder weg staan en kan dan een gratis shuttle-dienst gebruiken. Dan kunnen die mensen ook zien dat dit hyper nieuwe tenniscentrum gebouwd is tegen een van de armste wijken van Miami aan. Miami Gardens is niet het beste deel van de grote stad. Bijna een kwart van de mensen daar wordt als puur 'arm' bestempeld. Het gemiddelde inkomen van de daar wonenden bedraagt 39.000 dollar. Dat verdienen de tennis spelende atleten er als ze een rondje verder in het schema komen...

Amerika blijft, hoe dan ook, waar dan ook, een vat vol tegenstrijdigheden. Hier in het Hard Rock-tennispark zie je topsport, leef je in rijkdom en overvloed, terwijl de buren in Miami Gardens naar de voedselbank moeten en de crackdealers er op iedere hoek staan. Het zou heel prima zijn als FOX Sports Nederland, behalve het live uitzenden van de wedstrijden op de Nederlandse buis, ook oog zou hebben voor een (zelf) goed gemaakte film over het nieuwe stadion en over de omgeving daar in Noord-Miami.

Zoals wij vroeger bij de NOS deden, zeg ik met een stevige dot heimwee in mijn gevoel. Echter: andere tijden, andere regels, wetten en gewoonten.

De sport blijft echter hetzelfde.

Over Mart Smeets

Mart Smeets is radio- en televisiepresentator, journalist en sportcommentator. Iedere zaterdag beschouwt hij voor EenVandaag gebeurtenissen en verhalen uit de sportweek, en zaken die daar aan verwant zijn.