Opinie & Commentaar
AVROTROS

Dag oma en harde pegels

foto: AFPfoto: AFP
  1. Nieuwschevron right
  2. Dag oma en harde pegels

Er zijn tijden dat ik het niet zo op heb met de voetbalwereld. Lawaaiig, ordinair, vuig; niet my kind of people. Zeer algemeen en licht overdreven gesteld, dat geef ik direct toe. Het doldwaze gebral vanaf de tribunes helpt wel een handje niet naar een stadion te gaan, waar ik wel rustig bij een honkbalwedstrijd ga zitten. Vrije keuze, nietwaar?

Zelfs om zulks in het openbaar te zeggen, met de (grote) kans dan direct kapot gemaakt, vertrapt of uiteengereten te worden en met termen als 'dood', 'kanker' en 'tyfus' te worden overgoten. Ook dat went trouwens en die constatering is, geef het toe, ook heel erg. Dat je eraan went helemaal verrot gescholden te worden.

Mijn 'afdrijven' uit die wereld begon toen ik ooit, tijdens een Amsterdam 'zevenhonderd-en-zoveel-voetbaltoernooi', keurig op de eretribune van het Olympisch Stadion zat. Mijn buurman was Kees Jansma. Het was een luie augustusdag en we zaten lekker te genieten van een sport die ikzelf overigens met veel plezier en buitengewoon weinig klasse had gespeeld in mijn jonge jaren.

Wat kom jij hier doen?

Ik was echter de kant van de Amerikaanse sporten opgedreven (sporten die je veelal met je handen doet) en dat maakte me voor de voetbalwereld al meteen een tegenstander. Hoe vaak mij in een voetbalstadion door grapjassen niet is gevraagd: "Wat kom jij hier doen?", met natuurlijk veel overdreven nadruk op het woord 'jij'. Als ik dan zei: "Werken", dan kreeg ik domme leegheid terug, maar alla, het zal allemaal.

Terug naar het Stadion. Op enig moment dachten Kees en ik dat het licht regende, terwijl het toch lekker zonnig was, wisten we beiden. We veegden wat druppels van onze kleding, maar de druppels bleven vallen. Een zomerbuitje? Boven ons klonk gelach. Mannengelag.

We keken op en zagen een aantal mannen met de piemel uit de broek. Zij hadden ons, werknemers van Studio Sport, ontdekt en hadden, onder genot van veel bier waarschijnlijk, wel zin in een geintje. Humor om te lachen... Dus plasten ze op ons. Op hoofd, (weinig) haar en kleding. Overigens ging het meeste ernaast, bedenk ik me nu. En ze gierden het uit van het lachen.

Kees en ik gingen geschrokken en verontwaardigd elders zitten. Kees is bij het voetbal blijven zitten, ik niet. That was it, om het simpel te stellen. Overigens ook voor Jansma, want bepiest worden door minvermogenden is niet prettig, maar Kees vond het spelletje zo leuk en bleef. Dat voorval ligt ver achter ons, maar ik herinner het me wel nog steeds. Het heeft de breuk van die dagen versneld en verzegeld.

De deur dicht

Ik herinner me nog zo’n moment. Louis van Gaal werd in De Kuip uitgejouwd en de spreekkoren namen en passant de dood van Van Gaals eerste vrouw vrolijk mee. Dat deed de deur toen echt voor me dicht. Smakelozer, meer ordinair en ongepast bestond niet.

Deze week, ja uitgerekend deze week, waren er een paar momenten dat ik iets voetballerigs zag, dat me raakte en dat schijfjes antipathie voor die sport voorzichtig weg schraapte. Daar waren de momenten dat de voetballers Hakim Ziyech en Kylian Mbappé ruimhartig de beurs trokken en anderen hielpen.

Ziyech een vroegere collega, Leon de Kogel, die het moeilijk heeft rekeningen te betalen na een vervelend ongeluk in het buitenland en Mbappé de familie van David Ibbotson, de piloot van het vliegtuigje waarin deze vlieger voetballer Emiliano Sala naar Engeland zou vervoeren; een tocht die in een drama eindigde. De piloot is tot op het moment van schrijven nog steeds niet gevonden.

Ziyech en Mbappé toonden zich gulle gevers. Ik las ergens: 'Ja, dat kunnen zij doen, want ze hebben zoveel.' Wat een enge gedachte! Zij deden het, omdat ze wilden helpen. Prima. Hun daad kwam ten eerste uit een klein groot hart en dat is het belangrijkste van alles. Beide voetballers worden, in het putje van hun eigen maatschappij, vaak hard aangepakt en op zeldzaam ordinaire wijze beschimpt. Hoeft niet.

Pindakaas

Het mooiste voetbalmoment deze week was het korte samenzijn van Real Madrid-voetballer Marco Asensio. Juist, de man die droog, maar professioneel de trekker overhaalde, toen Ajax afgelopen woensdag definitief op de pijnbank werd gelegd. Zijn handbeweging had met het smeren van pindakaas op brood te maken, begreep ik later.

We weten inmiddels dat de moeder van de speler de Nederlandse nationaliteit bezat (ze is enkele jaren geleden overleden, las ik ergens) en dat hij dus familie in ons land heeft. Hij zwaaide na afloop van de wedstrijd naar die mensen; ook dat beeld verwarmde. Een van die familieleden is zijn oma en samen met haar was hij op een kort filmpje te zien dat de afgelopen dagen over het internet gierde.

Het beeld verdient de aanbeveling 'schattig' en zeer zeker dat van 'lief'. Je ziet een grijsharige dame, zoals we bijna allen een oma hebben of hebben gehad. En oma's zijn in ons leven heel, heel belangrijk. Ze hebben jouw vader of jouw moeder gebaard en die moeder baarde jou weer. Oma smeerde inderdaad pindakaasboterhammen voor je, leerde je andijviestamppot met kaantjes eten, breide een iets te grote trui voor je, troostte je als je op je knieën was gevallen tijdens het logeren en kon prachtig liedjes uit haar jeugd voor je zingen. Zo’n oma stond tegenover Asensio en zij was mooi, licht breekbaar en schattig.

De Real Madrid-speler ging heel lief met de kwieke vrouw om en wij konden (via de telefoon-camera van een aanwezige) meekijken. Het was bijna gênant, maar ik keek toch. Het was het beste slot dat Ajax-Real Madrid had kunnen krijgen. Het was menselijk, warm en deed je verlangen naar je eigen oma. Naar die tengere, tere handen die een zakdoekje met parfumlucht eraan konden pakken. Dat zakdoekje stopte ze dan in de mouw van haar vest terug. Dat was je oma.

En dit was de oma van een voetballer die een paar dagen geleden nog 'de kanker-tering' werd toebedacht toen hij scoorde. Het is de moeite waard dat minuutje van oma Willemsen-Asensio even te bekijken. Hoe dan ook, waar dan ook. Gewoon, om weer even klein te worden.

Over Mart Smeets

Mart Smeets is radio- en televisiepresentator, journalist en sportcommentator. Iedere zaterdag beschouwt hij voor EenVandaag gebeurtenissen en verhalen uit de sportweek, en zaken die daar aan verwant zijn.

Ster advertentie
Ster advertentie