Wil de echte Asscher opstaan?

Voor de officiële oppositie is het weliswaar fijn om inhoudelijk je zin te krijgen, maar je moet wel iedere keer iets nieuws verzinnen om boos over te zijn. Het wordt helemaal ingewikkeld als je als leider van een oppositiepartij zelf geregeld de weg kwijtraakt. Lodewijk Asscher van de PvdA heeft daar het meeste last van.

De gekozen richting is duidelijk. Weg van de met-de-VVD-gesloten compromissen. Niet meer over je rechterschouder kijken, gewoon linksaf. Dat doen de sociaaldemocraten immers altijd in de oppositie. Terug naar de basis: fatsoenlijk betaald werk, een betaalbare woning en herstel van de publieke sector. Tot zover niets vreemds. Maar op de vraag: hoe zich te verhouden tot het kabinet, is de PvdA vriendelijk gezegd, zoekende.

Minderheid

Vooruitlopend op een eventuele minderheid van de coalitie in de Eerste Kamer stak Asscher eerst, onder voorwaarden, zijn hand uit. Het minimumloon voor arbeidsgehandicapten moet blijven, verlaging van de huurtoeslag moet van tafel, en het eigen risico in de zorg moet fors omlaag. Zo! Dat zijn de eisen. Oh shit, de afschaffing van de dividendbelasting vergeten. Die moet ook weg. "Hadden we dat al gezegd?" Vervolgens: van "Wij gaan geen gedoogsteun geven" tot "We vroegen om een uitgestoken hand en kregen een middelvinger van het kabinet, dus nu gooien wij de deur helemaal dicht."

Een motie van wantrouwen tegen Rutte vanwege de dividendbelasting kon in ieder geval wel op steun rekenen van de PvdA. Het leek het symbool van de definitieve breuk tussen de premier en zijn voormalig adjudant te worden. Totdat recent Asscher zich opwierp als redder van het pensioenakkoord. Met de PvdA valt te praten, weliswaar moet er dan eerst flink gelapt worden, maar toch.

Geen indruk

Dit maakt bepaald geen indruk op de coalitie. Niemand in Den Haag gelooft intussen nog dat Asscher na de Statenverkiezingen de telefoon niet opneemt. Hij wekt te vaak de indruk dat hij maar wat graag bepalend wil zijn, in beeld wil zijn en iets wil bereiken voor zijn achterban. Daar is niets mis mee, maar wees wel consequent met je boodschap.

Wat wordt het dus? Het kabinet het leven zuur maken, de boel naar de afgrond duwen en dan hopen op plotseling electoraal herstel? Of wil de PvdA in positie komen om maximaal resultaat voor de achterban te boeken? Ik vermoed het laatste. De rol van gelegenheidsgedoger die de prijs hoog opdrijft, ligt Asscher ook meer. De hele tijd nee zeggen en niet aan de bal komen halen is niet zijn stijl. Dat blijkt wel uit het afgelopen jaar. Na iedere harde afwijzing volgde vaak weer een toenadering tot het kabinet.

Wellicht is het handig als partijleider Lodewijk Asscher zelf voor de Provinciale Statenverkiezingen duidelijk maakt wat het wordt. Wel zo fijn voor de kiezer.

Over Joost Vullings

Joost Vullings is politiek commentator voor EenVandaag op radio en televisie. Iedere dinsdag beschouwt hij de politieke ontwikkelingen in Den Haag en in de rest van het land.